۲۳۳۰

الضِّحكُ وَ التَّبسُّمُ

الكتاب :

فَتَبَسَّمَ ضاحِكا مِنْ قَوْلِها وَ قالَ رَبِّ أوْزِعْنِي أنْ أشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أنعَمْتَ عَلَيَّ و عَلَى وَ الِدَيَّ و أَنْ أعْمَلَ صالِحا تَرْضاهُ وَ أدْخِلْنِي بِرَحْمَتِكَ فِي عِبادِكَ الصَّالِحِينَ».^۱

الحديث :

۱۱۱۲۹.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :كانَ ضِحكُ النبيِّ صلى الله عليه و آله التبسُّمَ. فاجتازَ ذاتَ يومٍ بِفِئَةٍ مِن الأنصارِ و إذا هُم يَتَحَدَّثُونَ و يَضحَكُونَ بِمِل ءِ أفواهِهِم، فقالَ : يا هؤلاءِ، من غَرَّهُ مِنكُم أمَلُهُ و قَصَرَ بهِ في الخَيرِ عَمَلُهُ، فَلْيَطَّلِعْ في القُبورِ و لْيَعتَبِرْ بِالنُّشُورِ، و اذكُرُوا المَوتَ فإنّهُ هادِمُ اللذّاتِ.^۲

۱۱۱۳۰.عنه عليه السلام ( ـ في صفةِ المؤمنِ ـ ) : إن ضَحِكَ فلا يَعلُو صَوتُهُ سَمعَهُ.^۳

۱۱۱۳۱.عنه عليه السلام :خَيرُ الضِّحكِ التَّبَسُّمُ.^۴

۱۱۱۳۲.الإمامُ الحسنُ عليه السلام :عن خالِه هند : كان صلى الله عليه و آله إذا فَرِحَ غَضَّ طَرفَهُ، جُلُّ ضِحكِهِ التبسُّمُ، يَفتَرُّ عن مِثلِ حَبَّةِ الغَمامِ.^۵

۲۳۳۰

خنده و لبخند

قرآن :

«پس [سليمان] از گفته او (مورچه) لبخندى زد و گفت : پروردگارا! در دلم افكن تا نعمتى را كه به من و پدر و مادرم داده اى سپاس بگزارم و به كار شايسته اى كه آن را مى پسندى. بپردازم و مرا به رحمت خويش جزو بندگان شايسته ات درآور».

حديث :

۱۱۱۲۹.امام على عليه السلام :خنده پيامبر صلى الله عليه و آله لبخند بود. روزى بر گروهى از انصار گذشت كه با هم صحبت مى كردند و قاه قاه مى خنديدند. حضرت فرمود : اى جماعت! هر يك از شما كه آرزو فريبش داده و در كار خير كوتاهى كرده است. بايد سرى به گورستان زند و از برانگيخته شدن مردگان عبرت گيرد. و به ياد مرگ باشيد. كه ياد مرگ لذّتها را در هم مى شكند.

۱۱۱۳۰.امام على عليه السلام ( ـ در وصف مؤمن ـ ) فرمود : چون بخندد، صداى خنده اش از گوشش فراتر نمى رود.

۱۱۱۳۱.امام على عليه السلام :بهترين خنده. لبخند است.

۱۱۱۳۲.امام حسن عليه السلام ( ـ به نقل از دايى خود هند ـ ) ^۶ : پيامبر صلى الله عليه و آله هرگاه شاد مى شد. چشمش را پايين مى انداخت. خنده اش بيشتر تبسّم بود. به طورى كه دندانهايش مانند دانه تگرگ نمايان مى شد.

1.النمل : ۱۹.

2.الأمالي للطوسي : ۵۲۲/۱۱۵۶.

3.مطالب السؤول : ۵۴.

4.غرر الحكم : ۴۹۶۴.

5.مكارم الأخلاق : ۱/۵۸/۴۴.

6.هند بن ابى هاله، فرزند خديجه عليها السلام و برادرِ مادرى فاطمه زهرا عليها السلام و ربيب رسول خدا صلى الله عليه و آله بود (اسد الغابة ج ۵ ص۳۸۹).