۱۱۰۹۲.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :لِلصائمِ فَرحَتانِ : فَرحَةٌ عندَ إفطارِهِ، و فَرحَةٌ عندَ لِقاءِ رَبِّهِ.^۱

۱۱۰۹۳.عنه عليه السلام :مَن فَطَّرَ صائما فلَهُ مِثلُ أجرِهِ.^۲

۱۱۰۹۴.عنه عليه السلام :نَومُ الصائمِ عِبادَةٌ، و صَمتُهُ تَسبيحٌ، و عَمَلُهُ مُتَقَبَّلٌ، و دُعاؤهُ مُستَجابٌ.^۳

۲۳۲۲

مَن لا يَنفَعُهُ صَومُهُ

۱۱۰۹۵.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :رُبَّ صائمٍ حَظُّهُ مِن صيامِهِ الجُوعُ و العَطَشُ، و رُبَّ قائمٍ حَظُّهُ مِن قيامِهِ السَّهَرُ.^۴

۱۱۰۹۶.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :الصِّيامُ اجتِنابُ المَحارِمِ كما يَمتَنِعُ الرجُلُ مِنَ الطَّعامِ و الشَّرابِ.^۵

۱۱۰۹۷.عنه عليه السلام :كَم مِن صائمٍ ليسَ لَهُ مِن صيامِهِ إلاّ الجُوعُ و الظَّمَأُ، و كَم مِن قائمٍ ليسَ لَهُ مِن قيامِهِ إلاّ السَّهَرُ و العَناءُ، حَبَّذا نَومُ الأكياسِ و إفطارُهُم.^۶

۱۱۰۹۲.امام صادق عليه السلام :روزه دار دو شادى دارد : يك شادى هنگام گشودن روزه اش و شادى ديگر هنگام ديدار با پروردگارش.

۱۱۰۹۳.امام صادق عليه السلام :هركه روزه دارى را افطارى دهد. اجرش همانند اجر او باشد.

۱۱۰۹۴.امام صادق عليه السلام :خواب روزه دار. عبادت است و سكوتش. تسبيح و عملش. پذيرفته و دعايش. مستجاب.

۲۳۲۲

كسى كه روزه او برايش سودى ندارد

۱۱۰۹۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بسا روزه دارى كه بهره او از روزه اش [تنها ]گرسنگى و تشنگى است و بسا شب زنده دارى كه بهره او از عبادتِ شبانه اش. فقط بى خوابى است.

۱۱۰۹۶.امام على عليه السلام :روزه. دورى كردن از حرامهاست ؛ همچنان كه مرد از خوردن و آشاميدن خوددارى مى كند.

۱۱۰۹۷.امام على عليه السلام :بسا روزه دارى كه از روزه خود جز گرسنگى و تشنگى نصيبى نمى برد و بسا شب زنده دارى كه از عبادت شبانه خويش جز نخوابيدن و رنج بهره اى نمى گيرد ؛ خوشا خواب زيركان و روزه نگرفتن آنان.

1.الكافي : ۴/۶۵/۱۵.

2.الكافي : ۴/۶۸/۱، انظر تمام الباب.

3.كتاب من لا يحضره الفقيه : ۲/۷۶/۱۷۸۳.

4.الأمالي للطوسي : ۱۶۶/۲۷۷.

5.بحار الأنوار : ۹۶/۲۹۴/۲۱.

6.نهج البلاغة : الحكمة ۱۴۵.