۹۸۰۸.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :كانَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله مُكَفَّرا لا يُشكَرُ مَعروفُهُ... و كذلكَ نَحنُ أهلَ البَيتِ مُكَفَّرُونَ لا يُشكَرُ مَعروفُنا. و خِيارُ المُؤمنينَ مُكَفَّرُونَ لا يُشكَرُ مَعروفُهُم.۱
۹۸۰۹.عنه عليه السلام :لا يُزَهِّدَنَّكَ في المَعروفِ مَن لا يَشكُرُهُ لكَ. فقد يَشكُرُكَ علَيهِ مَن لا يَستَمتِعُ بِشيءٍ مِنهُ. و قد تُدرِكُ مِن شُكرِ الشاكِرِ أكثَرَ مِمّا أضاعَ الكافِرُ. «و اللّه ُ يُحِبُّ المُحسِنِينَ».۲
۹۸۱۰.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إنَّ المُؤمِنَ مُكَفَّرٌ ؛ و ذلكَ أنّ مَعروفَهُ يَصعَدُ إلى اللّه ِ تعالى فلا يَنتَشِرُ في الناسِ. و الكافِرُ مَشهورٌ ؛ و ذلكَ أنَّ مَعروفَهُ لِلناسِ يَنتَشِرُ في الناسِ و لا يَصعَدُ إلَى السَّماءِ.۳
(انظر) بحار الأنوار : ۶۷ / ۲۵۹ باب ۱۳.
۲۰۶۰
قَطعُ سَبيلِ المَعروفِ
۹۸۱۱.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :لَعَنَ اللّه ُ قاطِعِي سَبيلِ المَعروفِ. و هُو الرجُلُ يُصنَعُ إلَيهِ المَعروفُ فَيَكفُرُهُ. فَيَمنَعُ صاحِبَهُ مِن أن يَصنَعَ ذلكَ إلى غَيرِهِ.۴
۹۸۰۸.امام على عليه السلام :رسول خدا صلى الله عليه و آله مورد ناسپاسى قرار مى گرفت و از خوبى هايش قدردانى نمى شد... ما اهل بيت نيز احسانهايمان ناديده گرفته مى شود و مورد تشكّر قرار نمى گيريم. مؤمنان نيك نيز ناسپاسى مى شوند و كسى از خوبيهاى آنان قدردانى نمى كند.
۹۸۰۹.امام على عليه السلام :تشكّر نكردنِ ديگران از تو. نبايد تو را به خوبى كردن بى رغبت سازد ؛ زيرا كسى كه از آن نيكى، كمترين بهره اى نمى برد (خداوند) از تو قدردانى مى كند و از سپاسگزارى اين [خداى ]سپاسگزار، تو به بيش از آن چيزى مى رسى كه فرد ناسپاس فرو گذاشته است. «و خداوند نيكوكاران را دوست دارد».
۹۸۱۰.امام صادق عليه السلام :مؤمن ناسپاسى مى شود ؛ و اين از آن روى است كه خوبى او به درگاه خداوند متعال بالا مى رود و در ميان مردم شايع نمى شود. اما كافر، خوبى كردنهايش شهرت مى يابد ؛ چون خوبى او براى [چشم ]مردم است و در بين مردم شيوع مى يابد و به آسمان (درگاه الهى) بالا نمى رود.
۲۰۶۰
بستن راه نيكوكارى
۹۸۱۱.امام صادق عليه السلام :خدا لعنت كند كسانى را كه راه نيكى كردن را مى بندند ؛ يعنى كسى كه به وى خوبى مى شود. اما او ناسپاسى مى كند و در نتيجه. نيكوكار را از نيكى كردن به ديگران باز مى دارد.
1.بحار الأنوار : ۶۷/۲۶۰/۲.
2.نهج البلاغة : الحكمة ۲۰۴.
3.علل الشرائع : ۵۶۰/۱.
4.الاختصاص : ۲۴۱.