(انظر) الإحسان : باب ۸۷۴.

۲۲۱۳

التَّصَدُّقُ عَلَى المُذنِبِ لِتَحصينِهِ عَنِ المَعصِيَةِ

۱۰۶۱۴.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :قالَ رَجُلٌ : لأَتَصَدَّقَنَّ الليلةَ بصَدَقةٍ. فَخَرَجَ بصَدَقَتِهِ فَوَضَعَها في يدِ سارِقٍ، فَأصبَحُوا يَتَحَدَّثُونَ : تَصَدَّقَ الليلةَ على سارِقٍ ! فقالَ : اللّهُمَّ لكَ الحَمدُ، على سارقٍ ! لأَتَصَدَّقَنَّ بصَدَقةٍ، فَخَرَجَ بصَدَقتِهِ فَوَضَعَها في يدِ زانيَةٍ. فَأصبَحُوا يَتَحَدَّثُونَ : تَصَدَّقَ الليلةَ على زانيَةٍ ! فقالَ : اللّهُمَّ لكَ الحَمدُ. على زانيَةٍ ! لأَتَصَدَّقَنَّ بصَدَقةٍ، فَخَرَجَ بصدقتِهِ فَوَضَعَها في يدِ غَنَيٍّ، فَأصبَحُوا يَتَحَدَّثُونَ : تَصَدَّقَ على غَنِيٍّ ! فقالَ : اللّهُمّ لكَ الحَمدُ. على سارقٍ و على زانيةٍ و على غَنِيٍّ! فَأتى فقيلَ لَهُ : أمّا صَدَقَتُكَ على سارقٍ فَلَعَلَّهُ أن يَستَعِفَّ عن سَرقَتِهِ، و أمّا على الزانيَةِ فلعلَّها أن تَستَعِفَّ عن زِناها، و أمّا الغَنِيُّ فَلَعَلَّهُ أن يَعتَبِرَ فَيُنفِقَ ممّا أعطاهُ اللّه ُ.^۱

۲۲۱۳

صدقه دادن به گنهكار براى حفظ او از معصيت

۱۰۶۱۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مردى گفت : امشب حتماً صدقه اى مى دهم و آنگاه از منزل خارج شد و صدقه اش را برد و در دست دزدى گذاشت. صبح كه شد مردم مى گفتند: ديشب به يك دزد صدقه داده است! او گفت : خدايا! شكر، صدقه ام به دست دزد افتاد [و هدر رفت]! امشب صدقه ديگرى مى دهم. پس صدقه اش را برد و [ندانسته ]در دست زن بد كاره اى گذاشت. صبح كه شد مردم مى گفتند: ديشب به زناكارى صدقه داده است! او گفت : خدايا! شكر، صدقه ام به دست زانيه اى افتاد. امشب صدقه ديگرى مى دهم. پس صدقه اش را برد و در دست يك توانگر گذاشت. باز صبح مردم از صدقه دادن او به يك توانگر سخن گفتند. مرد گفت : خدايا! شكر، صدقه ام به دست دزدى و زانيه اى و توانگرى افتاد. پس. بازگشت. [كسى از حكمت كار او آگاه بود در توجيه اقدام او به او گفت: ]آن صدقه ات كه به دست دزد رسيد، بدان سبب بود كه شايد از سرقت دست بردارد و آن صدقه كه به دست زن بد كاره افتاد. براى آن بود كه بلكه از زنا دادن خوددارى كند و آن صدقه كه به دست توانگر رسيد. از آن رو بود كه بلكه عبرت گيرد و از آنچه خداوند عطايش كرده است انفاق كند.

1.كنز العمّال : ۱۶۱۹۳.