۲۱۳۳
ما يَنبَغي عِندَ الصُّبحِ و ما لا يَنبَغي
۱۰۱۵۷.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ( ـ في التَّوراة ـ ) : مَن أصبَحَ عَلَى الدنيا حَريصا أصبَحَ و هُو عَلَى اللّه ِ ساخِطٌ. و مَن أصبَحَ يَشكُو مُصِيبَةً نَزَلَتْ بهِ فإنّما يَشكُو رَبَّهُ.۱
۱۰۱۵۸.عنه صلى الله عليه و آله :مَن أصبَحَ لا يَهتَمُّ بِاُمُورِ المُسلمينَ فَلَيسَ بِمُسلمٍ.۲
۱۰۱۵۹.عنه صلى الله عليه و آله :مَن أصبَحَ مُعافىً في جَسَدِهِ. آمِنا في سِرْبِهِ. عِندَهُ قُوتُ يَومِهِ. فكَأنَّما حِيزَت لَهُ الدنيا.۳
۱۰۱۶۰.عنه صلى الله عليه و آله :مَن أصبَحَ و هِمَّتُهُ غَيرُ اللّه ِ أصبَحَ مِنَ الخاسِرِينَ المُعتَدِينَ.۴
۱۰۱۶۱.عنه صلى الله عليه و آله :مَن أصبَحَ مِن اُمَّتِي و هِمَّتُهُ غَيرُ اللّه ِ فليسَ مِنَ اللّه ِ. و مَن لَم يَهتَمَّ بِاُمورِ المؤمِنينَ فليسَ مِنهُم.۵
۱۰۱۶۲.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :مَن أصبَحَ عَلَى الدنيا حَزِينا فَقَد أصبَحَ لقَضاءِ اللّه ِ ساخِطا. و مَن أصبَحَ يَشكُو مُصِيبَةً نَزَلَتْ بهِ فقد أصبَحَ يَشكُو رَبَّهُ.۶
۲۱۳۳
آنچه در بامدادان سزاوار يا نا سزاوار است
۱۰۱۵۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ( ـ در تورات آمده است ـ ) : هركه صبح خود را با آزمندى به دنيا آغاز كند، آن را با نارضايى از خدا آغاز كرده باشد، و هركه صبح خود را با شِكوه از مصيبتى كه بر او وارد شده بياغازد. در حقيقت از پروردگارش شِكوه كرده است.
۱۰۱۵۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هركه صبح كند و به فكر گرفتاريهاى مسلمانان نباشد. مسلمان نيست.
۱۰۱۵۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هركه صبح كند در حالى كه تندرست و آسوده خاطر باشد و خوراك يك روز خود را داشته باشد. چنان است كه دنيا را داشته باشد.
۱۰۱۶۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هركه صبح خود را بياغازد در حالى كه انديشه اى جز خدا در سر داشته باشد. از زيانكاران تجاوزگر باشد.
۱۰۱۶۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر فردى از افراد امّت من كه صبح كند و انديشه اى جز خدا داشته باشد. از خدا نيست و هركه به كارهاى (گرفتاريهاى) مؤمنان اهتمام نورزد از مؤمنان نيست.
۱۰۱۶۲.امام على عليه السلام :هركه صبح خود را با غم و اندوه دنيا آغاز كند. با نارضايى از قضاى خدا آغاز كرده باشد و هر كه بامدادش را با شِكوه از مصيبتى كه دامنگيرش شده بياغازد. با شِكوه از پروردگار خود آغاز كرده باشد.
1.تحف العقول : ۸.
2.الكافي : ۲/۱۶۳/۱.
3.الخصال : ۱۶۱/۲۱۱.
4.بحار الأنوار : ۷۴/۳۰۷/۵۹.
5.تحف العقول : ۵۸.
6.نهج البلاغة : الحكمة ۲۲۸.