۷۹۱۸.عنهُ عليه السلام ( ـ لمّا سُئلَ عن الزاهِدِ في الدنيا ـ ) : الذي يَترُكُ حَلالَها مخافَةَ حِسابِهِ. و يَترُكُ حَرامَها مَخافَةَ عَذابِهِ.^۱

۷۹۱۹.عنه عليه السلام :إنّ الزُّهَّادَ في الدنيا نورُ الجَلالِ علَيهم. و أثَرُ الخِدمَةِ بينَ أعيُنِهِم. و كيفَ لا يكونونَ كذلكَ. و إنّ الرجُلَ لَيَنقَطِعُ إلى بعضِ مُلوكِ الدنيا فَيُرى علَيهِ أثَرُهُ فكيفَ بِمَن يَنقَطِعُ إلى اللّه ِ تعالى لا يُرى أثَرَهُ علَيهِ ؟ !^۲

۷۹۲۰.الإمامُ الرِّضا عليه السلام ( ـ لَمّا سُئلَ عن صِفَةِ الزاهِدِ ـ ) : مُتَبَلِّغٌ بِدُونِ قُوتِهِ. مُستَعِدٌّ لِيَومِ مَوتِهِ. مُتَبَرِّمٌ بحَياتِهِ.^۳

۱۶۱۵

أوَّلُ الزُّهدِ

۷۹۲۱.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :التَّزَهُّدُ يُؤَدِّي إلى الزُّهدِ.^۴

۷۹۲۲.عنه عليه السلام :أوَّلُ الزُّهدِ التَّزَهُّدُ.^۵

۷۹۱۸.امام صادق عليه السلام ( ـ در پاسخ به اين كه زاهدِ به دنيا كيست؟ ـ ) فرمود : كسى كه از بيم حسابرسى. حلال دنيا را ترك گويد و از بيم كيفر. حرام آن را رها كند.

۷۹۱۹.امام صادق عليه السلام :همانا بى رغبتان به دنيا، از نور جلال و عظمت منوّرند و نشانه خدمت گزارى بر پيشانى آنها هويداست ؛ و چرا چنين نباشند؟ آدمى وقتى خود را وقف خدمت گزارى به حكمرانى از حكمرانان دنيا مى كند، آثار آن در وى ديده مى شود، پس چگونه ممكن است كسى خود را وقف خدمت به خداوند متعال كند و اثر آن بر وى ديده نشود؟

۷۹۲۰.امام رضا عليه السلام ( ـ در پاسخ به پرسش از صفت زاهد ـ ) فرمود : كسى كه به كمتر از قُوت خود بسنده مى كند. براى روز مرگش آماده است و از زنده ماندن خود دلتنگ است (شوق آخرت و ديدار خدا را دارد).

۱۶۱۵

نخستين گام زهد

۷۹۲۱.امام على عليه السلام :تمرين زهد كردن به زهد [واقعى ]مى انجامد.

۷۹۲۲.امام على عليه السلام :آغاز زهد. خود را به زهد واداشتن است.

1.عيون أخبار الرِّضا : ۲/۵۲/۱۹۹.

2.أعلام الدين : ۳۰۴.

3.بحار الأنوار : ۷۸/۳۴۹/۶.

4.غرر الحكم : ۱۱۲۰.

5.غرر الحكم : ۲۹۲۲.