۹۵۵۳.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ( ـ في قولِهِ تعالى : {Q} «و لَقَد صَدَّقَ...» {/Q} ) : فَصَرَخَ إبليسُ صَرخَةً فَرَجَعَت إلَيهِ العَفارِيتُ فقالوا : يا سَيِّدَنا. ما هذِهِ الصَّرخَةُ الاُخرى ؟ فقال : وَ يحَكُم حَكَى اللّه ُ و اللّه ِ كَلامي قُرآنا. و أنزَلَ علَيهِ : «و لَقَدْ صَدَّقَ علَيهِم إِبْليسُ ظَنَّهُ فَاتَّبَعُوهُ إِلاّ فَرِيقا مِنَ المُؤْمِنينَ» . ثمّ رَفَعَ رَأسَهُ إلى السماءِ ثُمّ قالَ : و عِزَّتِكَ و جلالِكَ، لاُلحِقَنَّ الفَرِيقَ بالجَميعِ ! قالَ : فقالَ النبيُّ صلى الله عليه و آله : «بِسمِ اللّه ِ الرّحمنِ الرّحيمِ* إِنَّ عِبادِي ليسَ لكَ عَلَيهِم سُلطانٌ»^۱.^۲

۱۹۹۶

عِلَّةُ تَسَلُّطِ الشَّيطانِ عَلَى الإنسانِ

الكتاب :

(وَ ما كانَ لَهُ عَلَيْهِمْ مِنْ سُلْطانٍ إِلاَّ لِنَعْلَمَ مَنْ يُؤْمِنُ بِالآخِرَةِ مِمَّنْ هُوَ مِنْها فِي شَكٍّ وَ رَبُّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ حَفِيظٌ).^۳

الحديث :

۹۵۵۴.الإمامُ الرِّضا عليه السلام ( ـ في قولِهِ تعالى : {Q} «لِيَبْلُوَكُم أَيُّكُم أ ) : إنّهُ عَزَّ و جلَّ خَلَقَ خَلقَهُ لِيَبلُوَهُم بتَكليفِ طاعَتِهِ و عِبادَتِهِ لا على سبيلِ الامتِحانِ و التَّجرِبَةِ؛ لأنّهُ لَم يَزَلْ عَليما بِكُلِّ شَيءٍ.^۴

۹۵۵۳.امام صادق عليه السلام ( ـ درباره آيه: «و قطعا ابليس گمان خود را درباره آن ) : پس. ابليس چنان فريادى كشيد كه همه ديوها نزد او آمدند و گفتند : سرورا! اين ديگر چه فريادى بود؟ ابليس گفت : واى بر شما! به خدا قسم. خداوند گفته مرا در قرآن بازگو كرد و بر او (رسول خدا صلى الله عليه و آله ) فرو فرستاد كه «و ابليس گمان خود را درباره آنها راست يافت ؛ پس جز گروهى از مؤمنان. بقيّه از او پيروى كردند». ابليس سپس سر به آسمان برداشت و گفت : به عزّت و جلالت سوگند. همان گروه را هم به همگان ملحق خواهم كرد. فرمود : پس. پيامبر صلى الله عليه و آله [قرائت] فرمود : «به نام خداوند بخشاينده مهربان. همانا تو را بر بندگان من چيرگى و تسلّطى نيست».

۱۹۹۶

علّت تسلّط شيطان بر انسان

قرآن :

«و شيطان را بر آنان تسلّطى نبود مگر آن كه مى خواستيم بدانيم كه چه كسانى به قيامت ايمان دارند و چه كسانى از آن در شكّ هستند. و پروردگار تو نگهبان هر چيزى است».

حديث :

۹۵۵۴.امام رضا عليه السلام ( ـ درباره آيه: «تا شما را بيازمايد كه كدام يك نيكو ) فرمود : خداوند عزّ و جلّ خَلق خود را آفريد. تا با گذاشتن تكليفِ طاعت و عبادتِ خويش بر دوش آنان. ايشان را بيازمايد. نه آن كه بخواهد [براى آگاهىِ خود ]امتحان و تجربه كند ؛ چه او همواره از همه چيز آگاه بوده است.

1.الإسراء : ۶۵.

2.بحار الأنوار : ۶۳/۲۵۶/۱۲۵.

3.سبأ : ۲۱.

4.بحار الأنوار : ۴/۸۰/۵.