(انظر) وسائل الشيعة : ۱۷ / ۳۱۵ «كتاب الشفعة».

۱۹۸۱

مَن يَنبَغِي مُشارَكَتُهُ

۹۴۹۹.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :شارِكُوا الذينَ قد أقبَلَ علَيهِمُ الرِّزقُ ؛ فإنّهُ أخلَقُ لِلغِنى و أجدَرُ بِإقبالِ الحَظِّ.^۱

۹۵۰۰.عنه عليه السلام :شارِكُوا الذي قد أقبَلَ علَيهِ الرِّزقُ؛ فإنّهُ أخلَقُ لِلغِنى و أجدَرُ بِإقبالِ الحَظِّ علَيهِ.^۲

۱۹۸۲

شُرَكاءُ المَرءِ

۹۵۰۱.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :لِكُلِّ امرِئٍ في مالِهِ شَرِيكانِ : الوارِثُ و الحَوادِثُ.^۳

۱۹۸۱

شريك شايسته

۹۴۹۹.امام على عليه السلام :با كسانى شريك شويد كه روزى به آنان روى آورده است ؛ زيرا اين اقدام به ثروتمندى نزديكتر و براى خوشبختى مناسب تر است.

۹۵۰۰.امام على عليه السلام :با كسى كه روزى به او رو آورده است، شريك شويد ؛ زيرا او به توانگر شدن سزاوارتر، و به روى آوردن خوشبختى، شايسته تر است.

۱۹۸۲

شركاى انسان

۹۵۰۱.امام على عليه السلام :هر انسانى در مال خود دو شريك دارد : وارث و حوادث.

1.شرح نهج البلاغة : ۱۹/۵۷.

2.نهج البلاغة : الحكمة ۲۳۰.

3.نهج البلاغة : الحكمة ۳۳۵.