(انظر) الذنب : باب ۱۳۷۲.

۱۹۷۲

تَعليمُ الشِّركِ

۹۴۶۵.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إنَّ بَني اُمَيَّةَ أطلَقُوا لِلنّاسِ تَعليمَ الإيمانِ و لَم يُطلِقُوا تَعليمَ الشِّركِ ؛ لِكَي إذا حَمَلُوهُم علَيهِ لَم يَعرِفُوهُ.^۱

۱۹۷۳

أدنَى الشِّركِ

۹۴۶۶.الإمامُ الباقرُ عليه السلام ( ـ لَمّا سُئلَ عن أدنَى الشِّركِ ـ ) : مَن قالَ لِلنَّواةِ : إنَّها حَصاةٌ. و لِلحَصاةِ : إنّها نَواةٌ. ثُمّ دانَ بهِ.^۲

۹۴۶۷.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ( ـ لمّا سُئل عَن أرنَى الشرك ـ ) : مَنِ ابتَدَعَ رَأيا فَأحَبَّ علَيهِ أو أبغَضَ علَيهِ.^۳

۹۴۶۸.الكافي عن عبد اللّه بن يحيى الكاهلي :عنه عليه السلام : لَو أنَّ قَوما عَبَدُوا اللّه َ وَحدَهُ لا شَرِيكَ لَهُ. و أقامُوا الصلاةَ. و آتَوا الزَّكاةَ. و حَجُّوا البيتَ. و صامُوا شهرَ رَمَضانَ. ثُمّ قالوا لِشَيءٍ صَنَعَهُ اللّه ُ أو صَنَعَهُ النبيُّ صلى الله عليه و آله : أ لا صَنَعَ خلافَ الذي صَنَعَ ؟ ! أو وَجَدُوا ذلكَ في قُلُوبِهِم. لَكانُوا بذلكَ مُشرِكِينَ. ثُمّ تلا هذهِ الآيَةَ «فَلا وَ رَبِّكَ لا يُؤْمِنُونَ حَتّى يُحَكِّمُوكَ فِيما شَجَرَ بَيْنَهُم ثمّ لا يَجِدُوا في أَنْفُسِهِمْ حَرَجا مِمّا قَضَيْتَ وَ يُسَلِّمُوا تَسْلِيما» .^۴ ثُمّ قالَ أبو عبدِ اللّه ِ عليه السلام : فَعَلَيكُم بِالتَّسليمِ.^۵

۱۹۷۲

آموزش دادن شرك

۹۴۶۵.امام صادق عليه السلام :بنى اميّه آموختن ايمان را براى مردم آزاد گذاشتند. اما شرك شناسى را آزاد نگذاشتند، تا اگر آنان را به شرك بكشانند. مردم متوجّه نشوند.

۱۹۷۳

كمترين شرك

۹۴۶۶.امام باقر عليه السلام ( ـ در پاسخ به پرسش از كمترين شرك ـ ) فرمود : [كمترين شرك اين است كه] كسى به هسته ميوه بگويد : اين يك ريگ است. و به ريگ بگويد : اين يك هسته است، و به اين حرف خود هم معتقد و پايبند باشد.^۶

۹۴۶۷.امام صادق عليه السلام ( ـ نيز در همين باره ـ ) فرمود : كسى كه عقيده اى را بدعت گذارد و به خاطر آن حبّ و بغض ورزد.

۹۴۶۸.الكافي ( ـ به نقل از عبد اللّه بن يحيى الكاهلي ـ ) : امام صادق عليه السلام فرمود : اگر مردمى خداى يگانه و بى شريك را بپرستند و نماز بخوانند و زكات بپردازند و حج بروند و ماه رمضان را روزه بگيرند، ولى [از روى اعتراض] به عملكرد خداوند يا پيامبر صلى الله عليه و آله بگويند : چرا خلاف آن را عمل نكرد. يا در دلشان چنين اعتراضى كنند [و به زبان نياورند]. به سبب آن مشرك شوند. امام آن گاه اين آيه را تلاوت كرد : «نه. سوگند به پروردگارت كه ايمان نياورده باشند. مگر آن گاه كه در اختلافات ميان خودشان، تو را داور كنند و از داورى تو احساس دلتنگى نكنند و كاملاً تسليم باشند». امام صادق عليه السلام سپس فرمود : پس. تسليم باشيد.

1.الكافي : ۲/۴۱۵/۱.

2.الكافي : ۲/۳۹۷/۱.

3.الكافي : ۲/۳۹۷/۲.

4.النساء : ۶۵.

5.الكافي : ۲/۳۹۸/۶.

6.منظور اين است كه كسى چيزى را ـ هرچند ناچيز ـ جزء دين بداند و به آن به عنوان دين باور داشته باشد. اين، كمترين مرحله شرك است. مانند اين كه به هسته اى بگويد ريگ و يا به ريگى بگويد هسته و به اين گفته خود به عنوان دين عقيده مند باشد.