۱۹۷۱
التَّحذيرُ مِنَ الشِّركِ
الكتاب :
(وَ إِذْ قالَ لُقْمانُ لاِبْنِهِ وَ هُوَ يَعِظُهُ يا بُنَيَّ لا تُشْرِكْ بِاللّه ِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ).۱
(إِنَّ اللّه َ لا يَغْفِرُ أَن يُشْرَكَ بِهِ وَ يَغْفِرُ ما دُونَ ذلِكَ لِمَن يَشاءُ وَ مَن يُشْرِكْ بِاللّه ِ فَقَدِ افْتَرى إِثْمَا عَظِيما).۲
(إِنَّ اللّه َ لا يَغْفِرُ أَن يُشْرَكَ بِهِ وَ يَغْفِرُ ما دُونَ ذَلِكَ لِمَن يَشاءُ وَ مَن يُشْرِكْ بِاللّه ِ فَقَدْ ضَلّ ضَلالاً بَعِيدا).۳
(حُنَفاءَ للّه ِِ غَيْرَ مُشْرِكِينَ بِهِ وَ مَن يُشْرِكْ بِاللّه ِ فَكَأَنَّما خَرَّ مِنَ السَّماءِ فَتَخْطَفُهُ الطَّيْرُ أَوْ تَهْوِي بِهِ الرِّيحُ فِي مَكانٍ سَحِيقٍ).۴
الحديث :
۹۴۶۳.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ( ـ لعبد اللّه بن مسعود ـ ) : يا بنَ مَسعودٍ. إيّاكَ أن تُشرِكَ بِاللّه ِ طَرفَةَ عَينٍ و إن نُشِرتَ بِالمِنشارِ. أو قُطِّعتَ. أو صُلِبتَ. أو اُحرِقتَ بِالنارِ.۵
۹۴۶۴.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :أمّا الظُّلمُ الذي لا يُغفَرُ فالشِّركُ بِاللّه ِ. قالَ اللّه ُ تعالى : «إِنَّ اللّه َ لا يَغْفِرُ أَن يُشْرَكَ بِهِ» .۶
۱۹۷۱
برحذر داشتن از شرك
قرآن :
«و آن گاه كه لقمان در اندرز به فرزندش گفت : فرزندم! به خدا شرك نياور كه براستى شرك ستمى بزرگ است ».
«خداوند شرك به خود را نمى بخشد و جز آن را براى هر كس كه خواهد مى بخشد. و هركه به خدا شرك ورزد به يقين گناهى بزرگ مرتكب شده است».
«خداوند اين را كه به او شرك آورده شود نمى آمرزد و فروتر از آن را بر هركه بخواهد مى بخشايد و هر كس براى خدا شريكى قرار دهد قطعاً دچار گمراهى دور و درازى شده است».
«روى آورندگان به خدا باشيد و شرك نياورندگان به او ؛ و هر كس كه به خدا شرك آورد چونان كسى است كه از آسمان فرو افتد و مرغان [شكارى] او را بربايند يا بادش به مكانى دور اندازد».
حديث :
۹۴۶۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ( ـ به عبد اللّه بن مسعود ـ ) : اى پسر مسعود! مبادا آنى به خدا شرك ورزى حتى اگر ارّه شوى يا تكّه تكّه ات كنند يا به دارت آويزند و يا به آتشت سوزانند.
۹۴۶۴.امام على عليه السلام :آن ستمى كه بخشوده نمى شود، شرك آوردن به خداست. خداوند متعال فرموده است : «خداوند شرك به خود را نمى بخشد».
1.لقمان : ۱۳.
2.النساء : ۴۸.
3.النساء : ۱۱۶.
4.الحجّ : ۳۱.
5.مكارم الأخلاق : ۲/۳۵۷ / ۲۶۶۰.
6.نهج البلاغة: الخطبة۱۷۶.