۹۲۷۸.عنه عليه السلام ( ـ مِن كتابٍ لَهُ إلى معاويةَ ـ ) : و أردَيتَ جِيلاً مِنَ الناسِ كَثيرا. خَدَعتَهُم بِغَيِّكَ. و ألقَيتَهُم في مَوجِ بَحرِكَ. تَغشاهُمُ الظُّلُماتُ. و تَتَلاطَمُ بِهِمُ الشُّبُهاتُ.۱

۹۲۷۹.عنه عليه السلام :و أشهَدُ أنَّ محمّدا عَبدُهُ و رسولُهُ. أرسَلَهُ بِالدِّينِ المَشهورِ. و العَلَمِ المَأثُورِ. و الكِتابِ المَسطورِ. و النُّورِ الساطِعِ. و الضِّياءِ اللاّمِعِ. و الأمرِ الصّادِعِ ؛ إزاحَةً لِلشُّبُهاتِ. و احتِجاجا بِالبَيِّناتِ. و تَحذِيرا بِالآياتِ.۲

(انظر) العلم : باب ۲۸۲۱.

۱۹۳۵

وُجوبُ الوُقوفِ عِندَ الشُّبهَةِ

۹۲۸۰.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :أمسِكْ عن طَريقٍ إذا خِفتَ ضَلالَهُ ؛ فإنَّ الكَفَّ عن حَيرَةِ الضَّلالَةِ خَيرٌ مِن رُكُوبِ الأهوالِ.۳

۹۲۷۸.امام على عليه السلام ( ـ در نامه اى به معاويه ـ ) نوشت : تو گروه بسيارى از مردم را تباه كردى. آنان را با گمراهى خويش فريفتى و در موج درياى [پليديهاى ]خود افكندى، كه تاريكيها آنان را فرو پوشانده و [امواج ]شبهات بر سر آنان به تلاطم در آمده است.

۹۲۷۹.امام على عليه السلام :گواهى مى دهم كه محمّد. بنده و فرستاده خداست. او را با دينِ بلند آوازه و نشانه برگزيده و كتابِ نبشته و نورِ درخشان و پرتو تابان و فرمانِ آشكار و جدا كننده حق از باطل فرستاد تا شبهات را بزدايد و با دليل و برهان. استدلال كند و با آيات هشدار دهد.

۱۹۳۵

وجوب درنگ در هنگام پيش آمدن شبهه

۹۲۸۰.امام على عليه السلام :از پيمودن راهى كه بيمِ گمراهى در آن را دارى خوددارى كن ؛ زيرا باز ايستادن از سرگشتگىِ گمراهى. بهتر از رو يا رو شدن با هول و هراسهاست.


1.نهج البلاغة : الكتاب ۳۲.

2.نهج البلاغة : الخطبة ۲.

3.تحف العقول : ۶۹.