(انظر) بحار الأنوار : ۷۱ / ۲۵۷ باب ۷۲.
الموت : باب ۳۶۹۱.

۱۸۹۷

جَزاءُ مَن سَنَّ سُنّةً عَلى نَفسِهِ

۹۱۱۵.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :ما مِن مُؤمِنٍ سَنَّ على نفسِهِ سُنَّةً حَسَنةً أو شيئا مِنَ الخَيرِ. ثُمّ حالَ بَينَهُ و بينَ ذلكَ حائلٌ. إلاّ كَتَبَ اللّه ُ لَهُ ما أجرى على نفسِهِ أيّامَ الدنيا.^۱

(انظر) النيّة : باب ۳۹۲۲.

۱۸۹۸

النَّهيُ عَن نَقضِ السُّنَّةِ الصّالِحَةِ

۹۱۱۶.الإمامُ عليٌّ عليه السلام ( ـ في كتابٍ لَهُ إلى الأشتَرِ لَمّا وَلاّهُ مِصرَ ) : لا تَنقُضْ سُنَّةً صالِحَةً عَمِلَ بها صُدورُ هذهِ الاُمَّةِ. و اجتَمَعَت بها الاُلفَةُ. و صَلَحَت علَيها الرَّعِيَّةُ. و لا تُحدِثَنَّ سُنَّةً تُضِرُّ بِشَيءٍ مِن ماضِي تِلكَ السُّنَنِ. فيكونَ الأجرُ لِمَن سَنَّها. و الوِزرُ علَيكَ بما نَقَضتَ مِنها.^۲

۱۸۹۷

سزاى كسى كه براى خودش سنّتى بگذارد

۹۱۱۵.امام صادق عليه السلام :هيچ مؤمنى نيست كه براى خود سنّتى نيكو يا چيزى از خير و خوبى وضع كند. امّا بعد ميان او و آن سنّت و كار خير، مانعى پديد آيد. مگر اين كه آنچه را در ايّام دنيا درباره خويش به كار بسته است، خداوند برايش بنويسد.

۱۸۹۸

نهى از شكستن سنّت پسنديده

۹۱۱۶.امام على عليه السلام ( ـ در فرمان حكومت مصر به مالك اشتر ـ ) نوشت : سنّت پسنديده اى را كه بزرگان اين امت به آن رفتار كرده اند و موجب همدلى و همبستگى شده و كار مردم بر طبق آن سامان گرفته است. مشكن و هيچ گاه سنّت و روشى پديد مياور كه به چيزى از اين سنّتهاى گذشته لطمه اى زند ؛ زيرا در اين صورت پايه گذار آن سنّت گذشته مأجور خواهد بود و تو با شكستن آن گناهكار.

1.. بحار الأنوار:۷۱/۲۶۱/۲.

2.نهج البلاغة : الكتاب ۵۳.