۸۸۹۴.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إنَّ اللّه َ عَزَّ و جلَّ بَعَثَ رسولَهُ بِالإسلامِ إلى الناسِ عَشرَ سِنِينَ. فَأبَوا أن يَقبَلُوا حتّى أمَرَهُ بالقِتالِ. فالخَيرُ في السَّيفِ و تَحتَ السَّيفِ. و الأمرُ يَعُودُ كما بَدَأ.^۱

۱۸۳۷

ما كُتِبَ في قائِمِ سَيفِ رَسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله

۸۸۹۵.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :لقد ضَمَمتُ إلَيَّ سلاحَ رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله فَوَجَدتُ في قائمِ سَيفِهِ مُعَلَّقَةً فيها ثلاثةُ أحرُفٍ : صِلْ مَن قَطَعَكَ. و أحسِنْ إلى مَن أساءَ إلَيكَ. و قُلِ الحَقَّ و لَو على نَفسِكَ.^۲

۸۸۹۶.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :وُجِدَ في نَعلِ سَيفِ رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إنَّ أعتَى الناسِ على اللّه ِ ثلاثةٌ : مَن قَتَلَ غَيرَ قاتِلِهِ. أو ضَرَبَ غَيرَ ضارِبِهِ. أو آوى مُحدِثا فلا يَقبَلُ اللّه ُ مِنهُ صَرْفا و لا عَدْلاً، و مَن تَوَلّى غَيرَ مَوالِيهِ فهُو كافرٌ بما أنزَلَ اللّه ُ على رَسُولِهِ.^۳

۸۸۹۷.عنه عليه السلام :وُجِدَ في غِمدِ سيفِ رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله صَحِيفَةٌ مَختومَةٌ فَفَتَحُوها فَوَجَدُوا فيها : مِن أعتى الناسِ عَلَى اللّه ِ : القاتِلُ غَيرَ قاتِلِهِ. و الضارِبُ غَيرَ ضارِبِهِ. و مَن أحدَثَ حَدَثا أو آوى مُحدِثا فعلَيهِ لَعنةُ اللّه ِ و المَلائكةِ و الناسِ أجمَعينَ. لا يَقبَلُ اللّه ُ مِنهُ صَـرْفا و لا عَدْلاً. و مَن تَوَلّى إلى غيرِ مَوالِيهِ فقد كَفَرَ بما اُنزِلَ على محمّدٍ صلى الله عليه و آله.^۴

۸۸۹۴.امام صادق عليه السلام :خداوند عزّ و جلّ رسول خدا را ده سال مأمور تبليغ زبانى اسلام به مردم كرد. اما آنها از پذيرفتن آن امتناع ورزيدند تا آن كه فرمان جنگ به او داد. بنا بر اين. خير در شمشير و در زير شمشير است و همچنان كه در آغاز چنين بود دوباره نيز چنين خواهد شد.

۱۸۳۷

نوشته هاى روى قبضه شمشير رسول خدا صلى الله عليه و آله

۸۸۹۵.امام على عليه السلام :اسلحه رسول خدا را برداشتم. ديدم به قبضه شمشير آن حضرت سه جمله آويخته است : به كسى كه از تو بُريده است بپيوند ؛ به كسى كه به تو بدى كرده است خوبى كن، و حق را بگو هر چند به زيان خودت باشد.

۸۸۹۶.امام باقر عليه السلام :بر فلز نوك غلاف شمشير رسول خدا صلى الله عليه و آله اين جملات ديده شد : سركش ترين مردم بر خداوند سه كَسَند : كسى كه غير قاتل خود را بكشد. يا غير ضارب خود را بزند. يا حادثه آفرينى (قاتلى) را پناه دهد ؛ خداوند از چنين كسى نه توبه اى مى پذيرد و نه تاوانى. و هر كه خود را به كسانى منسوب دارد كه از بستگان آنها نيست، به آنچه خداوند بر رسولش نازل كرده، كافر شده باشد.

۸۸۹۷.امام باقر عليه السلام :در غلاف شمشير رسول خدا صلى الله عليه و آله مكتوبى سر به مهر يافت شد ؛ آن را گشودند ديدند نوشته است : از سركش ترين مردمان بر خدا كسى است كه غير قاتل خود را بكشد و كسى كه غير ضارب خود را بزند و كسى كه حادثه اى بيافريند (قتلى مرتكب شود) يا حادثه آفرينى (قاتلى) را پناه دهد، لعنت خدا و فرشتگان و همه مردم بر چنين كسى باد. خداوند از او هيچ توبه و تاوانى را نمى پذيرد. و هر كه خود را به غير مولايش نسبت دهد، به آنچه بر محمّد صلى الله عليه و آله نازل گشته، كافر شده است.

1.الكافي : ۵/۷/۷.

2.كنز العمّال : ۴۴۲۹۸.

3.كنز العمّال : ۴۴۳۵۳.

4.بحار الأنوار : ۷۷/۱۲۰/۱۷. و انظر ص ۱۳۰/۳۷.