۸۸۲۸.عنه عليه السلام :سَفَهُكَ عَلى مَن فَوقَكَ جَهلٌ مُرْدٍ. سَفَهُكَ على مَن دُونَكَ جَهلٌ مُزْرٍ. سَفَهُكَ على مَن في دَرَجَتِكَ نِقارٌ كَنِقارِ الدِّيكَينِ. و هِراشٌ كَهِراشِ الكَلبَينِ. و لَن يَفتَرِقا إلاّ مَجرُوحَينِ أو مَفضُوحَينِ. و ليسَ ذلكَ فِعلَ الحُكَماءِ. و لا سُنَّةَ العُقَلاءِ. و لَعلّهُ أن يَحلُمَ عَنكَ. فَيَكونَ أوزَنَ مِنكَ و أكرَمَ. و أنتَ أنقَصُ مِنهُ و ألأْمُ.^۱

۸۸۲۹.الإمامُ الهاديُّ عليه السلام :إنّ الظالِمَ الحاكِمَ يَكادُ أن يُعفى على ظُلمِهِ بِحِلمِهِ. و إنَّ المُحِقَّ السَّفِيهَ يَكادُ أن يُطفِئَ نُورَ حَقِّهِ بِسَفَهِهِ.^۲

۸۸۳۰.لقمانُ عليه السلام ( ـ لاِبنِهِ و هُو يَعِظُهُ ـ ) : يا بُنَيَّ. إنّ المَوعِظَةَ تَشُقُّ على السَّفِيهِ كما يَشُقُّ الصُّعُودُ على الشَّيخِ الكبيرِ.^۳

۱۸۲۲

تَفسيرُ السَّفَهِ

الكتاب :

وَ مَن يَرْغَبُ عَن مِلَّةِ إبراهِيمَ إلاَّ مَنْ سَفِهَ نَفْسَهُ وَ لَقَدِ اصطَفَيناهُ فِي الدُّنيا وَ إنَّهُ فِي الاْخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِينَ».^۴

۸۸۲۸.امام على عليه السلام :رفتار نابخردانه تو با فرا دستت، حماقتى مُهلك است. رفتار سفاهت آميز تو با فرو دستت، جهالتى ننگ آور است. برخورد سفاهت آميز تو با كسى كه هم مرتبه توست، همچون منقار زدن دو خروس و افتادن دو سگ به جان يكديگر است. كه از هم جدا نشوند، مگر هر دو زخمى يا شكست خورده و رسوا شده و اين نه كار حكيمان است و نه روش خردمندان. چه بسا كه طرف مقابلت هم در برابر تو بُردبارى نشان دهد و بدين سان از تو وزينتر و محترم تر شود و تو از او سبكتر و نكوهيده تر.

۸۸۲۹.امام هادى عليه السلام :نزديك است كه ستم ستمگرِ بردبار با بردباريش بخشيده شود و مُحِقّ نا بردبار. با نا شكيبى خود نور حقانيّتش را خاموش كند.

۸۸۳۰.لقمان عليه السلام ( ـ در اندرز به فرزند خود ـ ) فرمود : فرزندم! موعظه براى آدم سبك سر همان اندازه سخت است كه بالا رفتن از بلندى براى پير مرد سالخورده.

۱۸۲۲

معناى سبكسرى

قرآن :

«و كيست كه از آيين ابراهيم روى برتابد، مگر كسى كه سبك سر باشد ؟ وى (ابراهيم) را در اين دنيا
برگزيده ايم و در آخرت از شايستگان است».

1.. غرر الحكم: (۵۶۴۵ـ۵۶۴۷).

2.بحار الأنوار:۷۸/۳۶۵/۳.

3.. تنبيه الخواطر : ۲/۲۳۱.

4.البقرة : ۱۳۰.