۸۷۹۹.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ( ـ لَمّا سَألَهُ شِهابُ بنُ عبدِ رَبِّهِ عنِ التَّ ) : لا تَفعَلْ يا شِهابُ. إن بَسَطتَ و بَسَطُوا أجحَفتَ بِهِم. و إن هُم أمسَكُوا أذلَلتَهُم. فاصحَبْ نُظَراءَكَ. اِصحَبْ نُظَراءَكَ.۱

(انظر) الصديق : باب ۲۱۷۵.

۱۸۱۴

مُرُوَّةُ السَّفَرِ

۸۸۰۰.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ( ـ في مُرُوَّةِ السَّفَرِ ـ ) : و أمّا التي في السَّفَرِ فَبَذلُ الزادِ. و حُسنُ الخُلقِ. و المِزاحُ في غيرِ المَعاصي.۲

۸۸۰۱.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :أمّا مُرُوَّةُ السَّفَرِ فَبَذلُ الزّادِ. و قِلَّةُ الخِلافِ على مَن صَحِبَكَ. و كَثرَةُ ذِكرِ اللّه ِ عزّ و جلّ في كُلِّ مَصعَدٍ و مَهبِطٍ. و نُزُولٍ و قِيامٍ و قُعودٍ.۳

۸۸۰۲.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :المُرُوَّةُ في السَّفَرِ كَثرَةُ الزادِ و طِيبُهُ و بَذلُهُ لِمَن كانَ مَعَكَ. و كِتمانُكَ على القَومِ أمرَهُم بَعدَ مُفارَقَتِكَ إيّاهُم. و كَثرَةُ المِزاحِ في غَيرِ ما يُسخِطُ اللّه َ عزّ و جلّ.۴

۸۷۹۹.امام صادق عليه السلام ( ـ در پاسخ به شهاب بن عبد ربّه درباره بخشش به براد ) فرمود : اى شهاب ! اين كار را مكن ؛ زيرا اگر تو گشاده دستى كنى و آنها نيز [از روى ناچارى ]گشاده دستى كنند. به آنان اجحاف كرده باشى و اگر خود دارى كنند، آنان را خوار و خجلت زده كرده باشى ؛ پس با افراد هم سطح خودت همسفر شو، با هم سطح خود همسفر شو.

۱۸۱۴

جوانمردى در سفر

۸۸۰۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ( ـ درباره جوانمردى در سفر ـ ) فرمود : جوانمردى در سفر عبارت است از : بخشيدن زاد و توشه [خود به همراهان ]و خوش اخلاقى و شوخى كردن. به شرط آن كه معصيت خدا نباشد.

۸۸۰۱.امام على عليه السلام :جوانمردى (مروّت) در سفر عبارت است از : بخشيدن ره توشه [خود به همراهان]. كمتر ناسازگارى كردن با همسفران، و بسيار به ياد خداوند عزّ و جلّ بودن در هر فراز و نشيب و هر فرود آمدن و برخاستن و نشستنى.

۸۸۰۲.امام صادق عليه السلام :جوانمردى در سفر عبارت است از : ره توشه زياد و خوب و بخشش آن به همسفرانت، و كتمان اسرار آنان بعد از جدا شدن از آنها، و شوخى فراوان در آنچه كه خداوند عزّ و جلّ را به خشم نياورد.


1.. بحار الأنوار: ۷۶/۲۶۸/۱۱.

2.بحار الأنوار:۷۶/۲۶۶/۲.

3.. بحار الأنوار: ۷۶/۲۶۶/۱.

4.مكارم الأخلاق : ۱/۵۴۱/۱۸۷۶.