۸۶۶۹.الإمامُ الكاظمُ عليه السلام ( ـ لَمّا سُئلَ عنِ النَّفَقَةِ على العِيالِ ـ ) : ما بَينَ المَكرُوهَينِ : الإسرافِ و الإقتارِ.۱
(انظر) السخاء : باب ۱۷۷۳.
الصدقة : باب ۲۲۰۶.
الكافي: ۴ / ۵۴ ـ ۵۶.
۱۷۹۲
عَلاماتُ المُسرِفِ
۸۶۷۰.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :أمّا علامةُ المُسرِفِ فأربَعةٌ : الفَخرُ بالباطِلِ. و يَأكُلُ ما لَيسَ عِندَهُ. و يَزهَدُ في اصطِناعِ المَعروفِ. و يُنكِرُ مَن لا يَنتَفِعُ بِشَيءٍ مِنهُ.۲
۸۶۷۱.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :إعطاءُ المالِ في غَيرِ حَقِّهِ تَبذيرٌ و إسرافٌ.۳
۸۶۷۲.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :المُسرِفُونَ هُمُ الذينَ يَستَحِلُّونَ المَحارِمَ و يَسفِكُونَ الدِّماءَ.۴
۸۶۶۹.امام كاظم عليه السلام ( ـ در پاسخ به سؤال از خرجى زن و فرزند ـ ) فرمود : رعايتِ ميانه دو امرِ ناپسند است : زياده روى و سختگيرى.
۱۷۹۲
نشانه هاى اسرافكار
۸۶۷۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :نشانه اسرافكار چهار چيز است : به كارهاى باطل مى نازد. آنچه را فراخور حالش نيست مى خورد. در كارهاى خير بى رغبت است و هر كس را كه بدو سودى نرساند. انكار مى كند.
۸۶۷۱.امام على عليه السلام :خرج كردن به ناحق مال. حيف و ميل و اسراف است.
۸۶۷۲.امام باقر عليه السلام :اسرافكاران آنانى هستند كه حرامها را حلال مى شمارند و خون [ناروا ]مى ريزند.
1.الكافي : ۴/۵۵/۲.
2.تحف العقول : ۲۲.
3.نهج البلاغة : الخطبة ۱۲۶.
4.مجمع البيان : ۳/۲۹۰.