۷۷۸۹.الكافي :جاءَ رَجُلٌ إلى أبي عبدِ اللّه ِ عليه السلام فقالَ لَهُ : يا أبا عبدِ اللّه ِ، قَرضٌ إلى مَيسَرَةٍ. فقالَ لَهُ أبو عبدِ اللّه ِ عليه السلام : إلى غَلَّةٍ تُدرِكُ ؟ فقالَ الرجُلُ : لا و اللّه ِ. قالَ : فإلى تِجارةٍ تَؤبُّ ؟ قالَ : لا و اللّه ِ. قالَ : فإلى عُقدَةٍ تُباعُ ؟ فقالَ : لا و اللّه ِ. فقالَ أبو عبد اللّه عليه السلام : فَأنتَ مِمَّن جَعَلَ اللّه ُ لَهُ في أموالِنا حَقّا. ثُمّ دعا بِكِيسٍ فيهِ دَراهِمُ فَأدخَلَ يَدَهُ فيهِ فَناوَلَهُ مِنهُ قَبضَةً. ثُمّ قالَ لَهُ : اِتَّقِ اللّه َ و لا تُسرِفْ و لا تَقتُرْ. و لكنْ بينَ ذلكَ قَواما.^۱

(انظر) وسائل الشيعة : ۶ / ۲۷ باب ۷.
السؤال (طلب الحاجة) : باب ۱۷۱۴.

۱۵۸۶

المُستَحِقُّونَ لِلزَّكاةِ

الكتاب :

إنَّما الصَّدَقاتُ لِلْفُقَراءِ و الْمَساكِينِ و الْعامِلِينَ عَلَيْها و الْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ وَ فِي الرِّقابِ والْغارِمِينَ وَ فِي سَبِيلِ اللّه ِ و ابْنِ السَّبِيلِ فَرِيضَةً مِنَ اللّه ِ و اللّه ُ عَليمٌ حَكيمٌ».^۲

۷۷۸۹.الكافى :مردى خدمت امام صادق عليه السلام آمد و عرض كرد : يا ابا عبد اللّه ! تا زمانى كه وضع مالى ام خوب شود، مبلغى به من قرض بدهيد. حضرت فرمود : يعنى تا زمانى كه محصولت را برداشت كنى؟ آن مرد عرض كرد : نه به خدا قسم [من محصولى ندارم]. فرمود : تا مال التجاره ات برگردد؟ عرض كرد : نه به خدا قسم[ من مال التجاره ندارم]. فرمود : تا ملكى از تو فروخته شود؟ عرض كرد : نه به خدا قسم [من ملكى ندارم]. امام صادق عليه السلام فرمود : پس تو از كسانى هستى كه خداوند در اموال ما براى آنان حقّى مقرّر كرده است. آن گاه فرمود تا هميانى درهم بياورند. حضرت دست در هميان بُرد و مشتى برداشت و به او داد و فرمود : از خدا بترس و در خرج كردن افراط و تفريط مكن. بلكه حدّ وسط را نگه دار.

۱۵۸۶

مستحقّان زكات

قرآن :

«جز اين نيست كه صدقات (زكات) براى فقيران و مسكينان و تحصيلداران آن است و نيز براى به دست آوردن دل [مخالفان] و آزاد كردن بندگان و قرضداران و انفاق در راه خدا و در راه ماندگان و آن فريضه اى است از جانب خدا. و خدا دانا و حكيم است».

1.الكافي : ۳/۵۰۱/۱۴.

2.التوبة : ۶۰.