۱۲۳۴
حَقيقةُ الدُّنيا لَهوٌ و لَعِبٌ
الكتاب :
وَ ما الْحَياةُ الدُّنْيا إلاّ لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ لَلدّارُ الآخِرَةُ خَيْرٌ لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ أ فَلاَ تَعْقِلُونَ».۱
وَ مَا هذِه الْحَياةُ الدُّنْيا إلاّ لَهْوٌ وَ لَعِبٌ وَ إنَّ الدّارَ الآخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوانُ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ».۲
اعْلَمُوا أنَّما الْحَياةُ الدُّنْيا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ زِينَةٌ وَ تَفاخُرٌ بَيْنَكُمْ».۳
الحديث :
۶۰۸۰.بحار الأنوار ( ـ الإمامُ عليٌّ عليه السلام لَمّا رَأى جابرَ بنَ ) : يا جابرُ. عَـلاَمَ تَنفُّسُكَ ؟ أ عَلَى الدنيا؟! فقال جابرُ : نَعَم. فقالَ لَهُ : يا جابرُ. مَلاَذُّ الدنيا سَبعةٌ: المأكولُ. و المَشروبُ. و المَلبوسُ. و المَنكوحُ. و المَركوبُ. و المَشمومُ. و المَسموعُ. فَألَذُّ المَأكولاتِ العَسَلُ و هو بَصقٌ من ذُبابةٍ. و أحْلَى المَشروباتِ الماءُ و كَفَى بإباحَتِهِ و سِباحَتِهِ عَلَى وَجهِ الأرضِ. و أعلَى المَلبوساتِ الدِّيباجُ و هُوَ مِن لُعابِ دُودَةٍ. و أعلَى المَنكوحاتِ النِّساءُ و هو مَبالٌ في مَبالٍ و مِثالٌ لمِثالٍ. و إنَّما يُرادُ أحسَنُ ما في المرأةِ لِأقبَحِ ما فيها. و أعلَى المَركوباتِ الخَيلُ و هُو قواتِلُ. و أجَلُّ المَشموماتِ المِسْكُ و هو دَمٌ مِن سُرَّةِ دابّةٍ. و أجَلُّ المَسموعاتِ الغِناءُ و التَّرنُّمُ و هو إثمٌ. فما هذِهِ صِفَتُهُ لَم يَتَنَفَّس علَيهِ عاقِلٌ. قالَ جابرُ بنُ عبدِ اللّه ِ : فو اللّه ِ ما خَطَرَتِ الدنيا بعدَها على قَلبي.۴
۱۲۳۴
دنيا در حقيقت بازى و سرگرمى است
قرآن :
«و زندگى دنيا چيزى جز بازيچه و لهو نيست و سراى آخرت براى پرهيزگاران بهتر است. آيا نمى انديشيد؟».
«زندگى اين دنيا چيزى جز لهو و لعب نيست و سراى آخرت سراى زندگانى است، اگر مى دانستند».
«بدانيد كه زندگى دنيا بازيچه است و سرگرمى و آرايش و فخر فروشى ميان خودتان».
حديث :
۶۰۸۰.بحار الأنوار :امام على عليه السلام آنگاه كه ديد جابر بن عبد اللّه آه مى كشد، فرمود : اى جابر! براى چه آه مى كشى براى دنيا ؟ جابر عرض كرد : آرى. حضرت فرمود : اى جابر! لذّتهاى دنيا در هفت چيز است : خوردنى. آشاميدنى. پوشيدنى. آميزشى. سوار شدنى. بوييدنى و شنيدنى. و لذيذترين خوردنى ها عسل است و آن [شيره گياهى ]آميخته بزاق مگسى باشد. گواراترين آشاميدنى ها آب است. و همين بس كه نوشيدنش روا و در همه جاى زمين روان است. و بهترين پوشيدنى ها ابريشم است و آن از آب دهان كرمى باشد ؛ و برترين همبسترى، همبسترى با زنان است و آن داخل شدن مبالى است در مبالى و نزديك شدن دو عضو همانند است. و نيكوترين چيزى كه در زن مى جويند (زيبايى او) براى لذّت جويى از زشت ترين عضو او خواسته مى شود؛ بهترين سوار شدنى ها اسب است و آن كُشنده است؛ ارزشمندترين بوييدنى ها مُشك است و آن خون ناف حيوانى باشد و بهترين شنيدنيها غنا و آواز است كه آن هم گناه باشد. پس. آدم خردمند براى چيزهايى با اين اوصاف، هرگز آه نمى كشد. جابر بن عبد اللّه مى گويد : به خدا سوگند از آن زمان به بعد هرگز دنيا بر دلم خطور نكرد.
1.الأنعام : ۳۲.
2.العنكبوت : ۶۴.
3.الحديد : ۲۰.
4.بحار الأنوار : ۷۸/۱۱/۶۹.