۱۲۲۰
الحَياةُ الدُّنيا
الكتاب :
فَأعرِض عَن مَّن تَوَلّى عَن ذِكرِنا وَ لَم يُرِد إلاّ الحَياةَ الدُّنيا * ذلِكَ مَبلَغُهُم مِنَ العِلمِ إنَّ رَبَّك هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبيلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهتَدَى».۱
فَخَلَفَ مِن بَعْدِهِم خَلْفٌ وَرِثوا الكِتابَ يَأْخُذُونَ عَرَضَ هذا الأَدْنَى وَ يَقولونَ سَيُغفَرُ لَنا وَ إِن يَأْتِهِمْ عَرَضٌ مِثْلُهُ يَأْخُذُوهُ أَ لَمْ يُؤْخَذْ عَلَيْهِم ميثَاقُ الكِتَابِ أَن لاَ يَقولوا عَلَى اللّه ِ إِلاَّ الحَقَّ وَ دَرَسوا ما فيهِ و الدّارُ الاْخِرَةُ خَيْرٌ لِلَّذِينَ يَتَّقونَ أَ فَلاَ تَعْقِلون».۲
الحديث :
۵۹۵۹.علل الشرايع عن عبد اللّه عن أبيه يزيد بن سلام :أنّهُ سأل رَسولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :... لِمَ سُمِّيَتِ الدنيا [ دُنيا] ؟ قالَ : الدنيا دَنِيَّةٌ خُلِقَت مِن دُونِ الآخِرةِ. و لو خُلِقَت مع الآخِرَةِ لم يَفنَ أهلُها كما لا يَفنى أهلُ الآخرةِ.... قالَ : فَأخبِرني لِمَ سُمِّيَتِ الآخرةُ آخرةً؟ قالَ : لأنّها متأخِّرةٌ تَجِيءُ من بعدِ الدنيا. لا توصَفُ سِنيُها. و لا تُحصى أيّامُها. و لا يموتُ سُكّانُها.۳
۱۲۲۰
زندگى دنيوى
قرآن :
«پس. تو نيز از كسى كه از سخن ما روي گردان مى شود و جز زندگى دنيوى را نمى جويد اعراض كن. منتهاى دانش آنان همين است. پروردگار تو به آن كه از راهش گمراه مى شود يا به راه هدايت مى افتد داناتر است».
«بعد از اينان گروهى به جايشان نشستند و وارث آن كتاب شدند كه به متاع دنيوى دل بستند و گفتند كه به زودى آمرزيده مى شويم. و اگر همانند آن باز هم متاعى بيابند برگيرند. آيا از ايشان پيمان نگرفته اند كه درباره خدا جز به راستى سخن نگويند. حال آن كه آنچه را در آن كتاب آمده بود خوانده بودند؟ سراى آخرت براى كسانى كه مى پرهيزند بهتر است. آيا تعقّل نمى كنيد؟».
حديث :
۵۹۵۹.علل الشرايع ( ـ به نقل از عبد اللّه از پدرش يزيد بن سلام ـ ) يزيد بن سلام از رسول خدا صلى الله عليه و آله پرسيد:... دنيا چرا دنيا ناميده شده است؟ حضرت فرمود : چون دنيا پست است و پايين تر از آخرت آفريده شده است. اگر همپايه با آخرت آفريده شده بود، اهل آن فانى نمى شدند. همچنان كه اهل آخرت چنانند.... عرض كرد : آخرت چرا آخرت ناميده شده است؟ حضرت فرمود : چون متأخّر است و بعد از دنيا فرا مى رسد. سالهايش به وصف نيايد و روزهايش بى شمار است و ساكنانش نمى ميرند.
1.النجم : ۲۹ و ۳۰.
2.الأعراف : ۱۶۹.
3.علل الشرايع : ۴۷۰/۳۳. بحار الأنوار : ۵۷/۳۵۶/۲.