۱۵۵۹

رَهائِنُ فَضلِ اللّه ِ

۷۶۸۹.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :و إنَّ للذِّكرِ لَأهلاً أخَذُوهُ مِن الدنيا بَدَلاً. فلَم تَشغَلْهُم تِجارَةٌ و لا بَيعٌ عَنهُ. يَقطَعُونَ بهِ أيَّامَ الحَياةِ... قد حَفَّتْ بهِمُ المَلائكَةُ. و تَنَزَّلَتْ علَيهِمُ السَّكِينَةُ. و فُتِحَتْ لَهُم أبوابُ السماءِ... يَتَنَسَّمُونَ بدُعائهِ رَوحَ التَّجاوُزِ. رَهائنُ فاقةٍ إلى فَضلِهِ. و اُسارى ذِلّةٍ لِعَظَمَتِهِ.^۱

۱۵۵۹

گروگانهاىِ فضل خدا

۷۶۸۹.امام على عليه السلام :همانا ياد خدا را اهلى است كه آن را به جاى دنيا برگرفته اند و از اين رو، هيچ سودا و هيچ داد و ستدى آنان را از ياد خدا باز نمى دارد. روزهاى زندگى را با ياد خدا مى گذرانند... فرشتگانْ گرد آنان را گرفته اند و آرامش بر آنان فرود آمده و درهاى آسمان به رويشان گشوده شده است... با دعاى خود، وزيدنِ نسيم عفو و گذشت را از خداوند مى طلبند، گروگانِ نياز به فضل خدايند و اسيرِ خوارى در برابر عظمت او.

1.نهج البلاغة : الخطبة ۲۲۲.