۷۵۶۸.عنه عليه السلام ( ـ مِن كتابٍ لَهُ إلى بَعضِ عُمّالِهِ ـ ) : و اخلِطِ الشِّدَّةَ بضِغْثٍ مِنَ اللِّينِ. و ارفُقْ ما كانَ الرِّفقُ أرفَقَ (أوفَقَ).^۱

۷۵۶۹.الإمامُ الكاظمُ عليه السلام :الرِّفقُ نِصفُ العَيشِ.^۲

۱۵۳۱

الاهتِمامُ بِالرَّفيقِ

۷۵۷۰.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :سَلْ عَنِ الرَّفيقِ قَبلَ الطريقِ.^۳

۷۵۷۱.عنه عليه السلام :إنّما سُمِّيَ الرفيقُ رفيقا لأنّه يُرفِقُكَ على صَلاحِ دِينِكَ. فَمَن أعانَكَ على صلاحِ دِينِكَ فهُو الرَّفيقُ الشَّفيقُ.^۴

۷۵۷۲.عنه عليه السلام :في الضِّيقِ يَتَبَيَّنُ حُسنُ مُواساةِ الرفيقِ.^۵

۷۵۷۳.عنه عليه السلام :لَيسَ برفيقٍ مَحمودِ الطَّريقَةِ مَن أحْوَجَ صاحِبَهُ إلى مُماراتِهِ.^۶

۷۵۷۴.عنه عليه السلام :العَمَلُ رفيقُ المُوقِنِ.^۷

۷۵۶۸.امام على عليه السلام ( ـ در نامه خود به يكى از كار گزارانش ـ ) نوشت : و خشونت را با مقدارى ملايمت درهم آميز و هر جا ملايمت مناسب تر بود ملايمت نشان بده.

۷۵۶۹.امام كاظم عليه السلام :ملايمت و مهربانى نيمى از زندگى است.

۱۵۳۱

اهميت دادن به رفيق

۷۵۷۰.امام على عليه السلام :پيش از راه درباره همراه پرس و جو كن.

۷۵۷۱.امام على عليه السلام :رفيق را رفيق گفته اند. چون در سامان دادن دينت تو را همراهى مى كند. پس. هر كه در سامان دادن دينت. تو را يارى كرد، او رفيقى شفيق است.

۷۵۷۲.امام على عليه السلام :در تنگنا (پريشان حالى) است كه حُسن مساعدت رفيق معلوم مى شود.

۷۵۷۳.امام على عليه السلام :رفيق نيك سيرتى نباشد آن كه يار و رفيقش را به جدال با خود وا دارد.

۷۵۷۴.امام على عليه السلام :عمل. رفيق شخص با يقين است.

1.نهج البلاغة : الكتاب ۴۶. و في الغرر : ۲۳۸۵ «اخلط الشّدّة برفق، و ارفق ما كان الرِّفق أوفق».

2.الكافي : ۲/۱۲۰/۱۱.

3.نهج البلاغة : الكتاب ۳۱.

4.غرر الحكم : ۳۸۷۸.

5.غرر الحكم : ۶۴۷۳.

6.غرر الحكم : ۷۵۰۴.

7.غرر الحكم : ۹۷۵.