۷۴۴۵.عنه عليه السلام ( ـ أيضا ـ ) : و صُنْ وَجهِي باليَسارِ. و لا تَبتَذِلْ جاهِي بالإقتارِ. فَأستَرزِقَ أهلَ رِزقِكَ و أستَعطِيَ شِرارَ خَلقِكَ. فَاُفتَتَنَ بحَمدِ مَن أعطانِي. و اُبتَلى بِذَمِّ مَن مَنَعَني. و أنتَ مِن دُونِهِم وليُّ الإعطاءِ و المَنعِ.^۱

(انظر) الدنيا : باب ۱۲۲۴.

۱۵۰۶

الاقتِصارُ عَلَى الكَفافِ

۷۴۴۶.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :مَنِ اقتَصَرَ على بُلْغَةِ الكَفافِ فقدِ انتَظَمَ الراحَةَ، و تَبَوَّأ خَفضَ الدَّعَةِ.^۲

۷۴۴۷.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :في الإنجيلِ أنّ عيسى عليه السلام قال : اللّهُمّ ارزُقْني غُدوَةً رَغيفا مِن شَعيرٍ و عَشِيَّةً رَغيفا مِن شَعِيرٍ. و لا تَرزُقْنِي فَوقَ ذلكَ فَأطغى.^۳

۷۴۴۵.امام زين العابدين عليه السلام ( ـ نيز در همان دعا ـ ) گفت : با توانگرى (بخشيدن به من) آبرويم را نگه دار و با تنگدستى حرمتم را از بين مبر كه بر اثر آن از روزى خواران تو، روزى بخواهم و از بندگان بدكردار تو عطا و بخشش طلبم و در نتيجه. به ستايش آن كه به من بخشيده و نكوهش آن كه از من دريغ كرده است گرفتار شوم. حال آن كه وراى اينها، تو مسئول بخشيدن و نبخشيدنى.

۱۵۰۶

بسندگى به كفاف

۷۴۴۶.امام على عليه السلام :آن كه به اندازه كفاف بسنده كرد. به آسايش دست يافت و در آرامش جاى گرفت.

۷۴۴۷.امام صادق عليه السلام :در انجيل آمده است كه عيسى عليه السلام گفت : بار خدايا! صبح يك گرده نانِ جو و شب گرده اى ديگر مرا روزى فرما و بيش از اين روزى ام مده كه دچار طغيان شوم.

1.الصحيفة السجّاديّة : الدعاء ۲۰.

2.نهج البلاغة : الحكمة ۳۷۱.

3.بحار الأنوار : ۷۲/۵۴/۸۵.