(انظر) بحار الأنوار : ۷۲ / ۲۹۴.
۱۴۲۱
الوَسوَسَةُ فِي الرِّياءِ
۷۰۲۱.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :إذا أتَى الشيطانُ أحَدَكُم و هُو في صلاتِهِ فقالَ : إنّكَ مُراءٍ فَليُطِلْ صلاتَهُ ما بَدا لَهُ ما لَم يَفُتهُ وَقتُ فَريضَةٍ. و إذا كانَ على شيءٍ مِن أمرِ الآخِرَةِ فَلْيَتَمَكَّثْ ما بَدا لَهُ. و إذا كانَ على شَيءٍ مِن أمرِ الدنيا فَلْيَبرَحْ.۱
۷۰۲۲.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :قُلنا : يا رسولَ اللّه ِ. الرَّجُلُ مِنَّا يَصومُ و يُصَلِّي فَيَأتِيهِ الشيطانُ فيقولُ : إنّكَ مُراءٍ ! فقال رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : فَلْيَقُلْ أحَدُكُم عندَ ذلكَ : أعُوذُ بكَ أن اُشرِكَ بِكَ شَيئا. و أنا أعلَمُ و أستَغفِرُكَ لِما لا أعلَمُ.۲
۱۴۲۲
ذِكرُ الأعمالِ الصّالِحَةِ وَ الرِّياءِ
۷۰۲۳.الكافي :قالَ الإمامُ الباقرُ عليه السلام : الإبقاءُ عَلى العَمَلِ أشَدُّ مِن العَمَلِ. قالَ : و ما الإبقاءُ على العَمَلِ ؟ قالَ : يَصِلُ الرَّجُلُ بِصِلَةٍ و يُنفِقُ نَفَقَةً للّه ِِ وَحدَهُ لا شريكَ لهُ فَكُتِبَ لَهُ سِرّا. ثُمّ يَذكُرُها فَتُمحى فَتُكتَبُ لَهُ عَلانِيَةً. ثُمّ يَذكُرُها فَتُمحى و تُكتَبُ لَهُ رياءً.۳
۱۴۲۱
وسوسه ريا داشتن
۷۰۲۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هرگاه يكى از شما مشغول نماز بود و شيطان به سراغش آمد و گفت : «تو رياكار هستى». تا جايى كه مى تواند نمازش را طول دهد، به شرط آن كه وقت فريضه فوت نشود و اگر مشغول به كارى آخرتى بود. تا جايى كه مى تواند آن را به درازا كشاند و اگر سرگرم كارى دنيوى بود آن را رها كند.
۷۰۲۲.امام على عليه السلام :عرض كرديم : اى رسول خدا! كسى از ما با زبان روزه مشغول خواندن نماز مى شود و شيطان به سراغش مى آيد و مى گويد : تو رياكارى. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود : آن كس در چنين حالتى بگويد : خدايا! به تو پناه مى برم كه دانسته چيزى را شريك تو قرار دهم و اگر ندانسته چنين مى كنم. از تو آمرزش مى خواهم.
۱۴۲۲
ياد كردنِ كارهاى نيك و رياكارى
۷۰۲۳.الكافى :امام باقر عليه السلام فرمود : نگهدارى عمل، از خود عمل دشوارتر است. عرض شد : منظور از نگهدارى عمل چيست؟ حضرت فرمود : آدمى براى خداى يگانه بى انباز بخشش و انفاقى مى كند و اين عمل پنهانى برايش نوشته مى شود، اما سپس كارش را به زبان مى آورد كه در نتيجه آن. ثواب نهانى [كه بيشتر است] پاك مى شود و برايش [ثواب عملِ ]آشكار مى نويسند. بار ديگر آن را به زبان مى آورد، كه در اين بار عملش پاك مى شود و عمل ريايى نوشته مى شود.
1.قرب الإسناد: ۸۶/۲۸۱.
2.. بحار الأنوار : ۷۲/۳۰۳/۴۸.
3.الكافي : ۲/۲۹۶/۱۶.