۶۸۳۷.عنه عليه السلام :إذا أذنَبَ الرجُلُ خَرَجَ في قَلبِهِ نُكْتَةٌ سَوْداءُ. فإن تابَ انمَحَتْ. و إن زادَ زادَتْ حتّى تَغلِبَ على قَلبِهِ فلا يُفلِحُ بَعدَها أبداً.^۱

(انظر) القلب : باب ۳۳۴۹.

۱۳۸۳

دَورُ الذُّنوبِ في زَوالِ النِّعمَةِ

۶۸۳۸.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :اِتَّقُوا الذنوبَ فإنّها مَمْحَقَةٌ للخَيراتِ. إنّ العبدَ لَيُذنِبُ الذنبَ فَيَنسى بهِ العِلمَ الذي كانَ قد عَلِمَهُ.^۲

۶۸۳۹.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :ما زالَتْ نِعمَةٌ و لا نَضارَةُ عَيشٍ إلاّ بذُنوبٍ اجتَرَحُوا. إنّ اللّه َ لَيسَ بِظَلاَّمٍ لِلعَبيدِ.^۳

۶۸۴۰.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :ما أنعَمَ اللّه ُ على عبدٍ نِعمَةً فَسَلَبَها إيّاهُ حتّى يُذنِبَ ذَنباً يَستَحِقُّ بذلكَ السَّلبَ.^۴

۶۸۴۱.عنه عليه السلام :إنّ الرَّجُلَ يُذنِبُ الذنبَ فَيُحرَمُ صلاةَ الليلِ. و إنّ العَمَلَ السَـيِّءَ أسرَعُ في صاحِبِهِ مِنَ السِّكِّينِ في اللَّحمِ.^۵

۶۸۳۷.امام صادق عليه السلام :هر گاه آدمى گناهى كند نقطه سياهى در دلش پديد مى آيد. اگر توبه كرد آن نقطه پاك مى شود و اگر باز هم گناه كرد آن نقطه بزرگتر مى شود. تا جايى كه همه دلش را فرا مى گيرد و زان پس هرگز روى رستگارى را نمى بيند.

۱۳۸۳

نقش گناهان در زوال نعمتها

۶۸۳۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :از گناهان دورى كنيد ؛ زيرا گناهان خوبيها را محو مى كند. همانا بنده [گاه] گناه مى كند و به سبب آن، دانشى را كه آموخته بود، فراموش مى كند.

۶۸۳۹.امام على عليه السلام :هيچ نعمتى و هيچ خرّمى زندگى اى زايل نشد، مگر به سبب گناهانى كه مرتكب شدند ؛ زيرا خداوند به بندگان ستم نمى كند.

۶۸۴۰.امام صادق عليه السلام :خداوند هر نعمتى را كه به بنده اى داد از او نگرفت مگر به سبب گناهى كه سزاوار سلب آن نعمت شد.

۶۸۴۱.امام صادق عليه السلام :همانا انسان گناهى مى كند و به سبب آن از نماز شب محروم مى شود. سرعت تأثير كار بد در آدمى از سرعت تأثير كارد در گوشت بيشتر است.

1.بحار الأنوار : ۷۳/۳۲۷/۱۰.

2.بحار الأنوار : ۷۳/۳۷۷/۱۴.

3.الخصال : ۶۲۴/۱۰.

4.بحار الأنوار : ۷۳/۳۳۹/۲۱.

5.الكافي : ۲/۲۷۲/۱۶.