۶۴۸۰.عنه عليه السلام ( ـ لأبي بصيرٍ ـ ) : يا أبا محمّدٍ. لقد ذَكَرَكُم اللّه ُ إذ حَكى عن عَدُوِّكم في النارِ بقولِهِ : «و قالُوا ما لَنا لا نَرَى رِجالاً كنّا نَعُدُّهُم مِنَ الأَشْرارِ...» و اللّه ِ ما عَنى و لا أرادَ بهذا غَيرَكُم. صِرتُم عندَ أهلِ هذا العالَمِ شِرارَ الناسِ. و أنتُم و اللّه ِ في الجَنَّةِ تُحبَرُونَ. و في النارِ تُطلَبُونَ.۱

(انظر) بحار الأنوار : ۷۲ / ۲۲۶ باب ۱۱۲.

۱۳۱۲

عاقِبَةُ الاستِخفافِ بِالدِّينِ

الكتاب :

وَ ذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُم لَعِباً وَ لَهْواً وَ غَرَّتْهُمُ الحَياةُ الدُّنْيا وَ ذَكِّر بِهِ أن تُبْسَلَ نَفْسٌ بِما كَسَبَتْ لَيْسَ لَها مِن دُونِ اللّه ِ وَلِيٌّ وَ لاَ شَفِيعٌ وَ إِن تَعْدِلْ كُلَّ عَدْلٍ لاَّ يُؤْخَذْ مِنْها أُولئكَ الَّذِينَ أُبْسِلُوا بِما كَسَبُوا لَهُمُ شَرابٌ مِّنْ حَمِيمٍ وَ عَذابٌ أَلِيمٌ بِما كانُوا يَكْفُرُونَ».۲

الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُم لَهْواً وَ لَعِباً وَ غَرَّتْهُمُ الحَياةُ الدُّنْيا فَاليَومَ نَنساهُمْ كَما نَسُوا لِقاءَ يَومِهِمْ هذا وَ ما كانُوا بِآياتِنا يَجْحَدُونَ».۳

۶۴۸۰.امام صادق عليه السلام ( ـ به ابو بصير ـ ) فرمود : اى ابو محمد! خداوند از شما ياد كرده، آن جا كه از زبان دشمنان دوزخى شما مى گويد : «و گويند : چرا مردانى را كه از اشرار مى شمرديم، اكنون نمى بينيم؟...». به خدا قسم، منظور از اين آيه كسى جز شما نيست و شما در نظرِ مردم اين جهان، بدترين مردم هستيد، در حالى كه به خدا سوگند، در بهشت شادمان خواهيد بود و آنان در دوزخ جستجويتان مى كنند [چون به نظرشان شما دوزخى بوده ايد].

۱۳۱۲

سرانجام تحقير دين

قرآن :

«آن كسانى را كه دين خويش را بازيچه و لهو گرفته اند و زندگانى دنيا فريبشان داد وا گذار. و به قرآن ياد آورى كن تا مبادا كسى به كيفر اعمال خويش در جهنم محبوس بماند در حالى كه جز خدا داد رس و شفيعى نباشد. و اگر براى رهايى خويش هر گونه فديه دهد. پذيرفته نخواهد شد. اينانند كه به عقوبت اعمال خود در جهنم محبوسند و به كيفر آن كه كافر شده اند بر ايشان شرابى از آب جوشان و عذابى دردآور هست».

«امروز آنان را كه دين خويش را لهو و بازيچه پنداشتند و زندگى دنيا فريبشان داد فراموش مى كنيم. همچنان كه آنها نيز رسيدن به اين روز را از ياد برده بودند و آيات مارا تكذيب مى كردند».


1.الكافي : ۸/۳۶/۵.

2.الأنعام : ۷۰.

3.الأعراف : ۵۱.