(انظر) الإسلام : باب ۱۸۵۶. ۱۸۵۸.

۱۳۰۷

ثَمَرَةُ الدِّينِ

۶۴۴۸.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :ثَمرَةُ الدِّينِ الأمانَةُ.^۱

۶۴۴۹.عنه عليه السلام :اِجعَلِ الدِّينَ كَهفَكَ و العَدلَ سَيفَكَ. تَنجُ مِن كلِّ سوءٍ و تَظفَرْ عَلى كُلِّ عَدُوٍّ.^۲

۶۴۵۰.عنه عليه السلام :الدِّينُ يَعصِمُ.^۳

۶۴۵۱.عنه عليه السلام :الدِّينُ أقوَى عِمادٍ.^۴

۶۴۵۲.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إنَّ صاحِبَ الدِّينِ فَكَّرَ فَعَلَتهُ السَّكِينَةُ. و استَكانَ فَتَواضَعَ. و قَنِعَ فَاستَغنى و رَضِيَ بما اُعطِيَ. و انفَرَدَ فَكُفِيَ الإخوانَ. و رَفَضَ الشَّهَواتِ فَصارَ حُرّاً. و خَلَعَ الدنيا فَتَحامَى الشُّرورَ. و اطَّرَحَ الحَسَدَ فظَهَرَتِ المَحَبَّةُ. و لَم يُخِفِ الناسَ فلم يَخَفْهُم. و لَم يُذنِبْ إلَيهِم فَسَلِمَ مِنهُم. وسَخَتْ نفسُهُ عن كُلِّ شيءٍ ففازَ و استَكمَلَ الفَضلَ. و أبصَرَ العافِيَةَ فَأمِنَ النَّدامَةَ.^۵

۱۳۰۷

ثمره دين

۶۴۴۸.امام على عليه السلام :ميوه دين. امانتدارى است.

۶۴۴۹.امام على عليه السلام :دين را پناهگاه خود گردان و عدالت را شمشير خود، تا از هر بدى و گزندى رهايى يابى و بر دشمنت پيروز شوى.

۶۴۵۰.امام على عليه السلام :دين. مصونيت مى بخشد.

۶۴۵۱.امام على عليه السلام :دين. محكم ترين تكيه گاه است.

۶۴۵۲.امام صادق عليه السلام :آدمِ ديندار مى انديشد، و در نتيجه، آرامش او را فرا مى گيرد و خود را كوچك و خوار مى شمارد پس به فروتنى مى گرايد. قناعت مى ورزد و به سبب آن [از مردم] بى نياز مى شود و به آنچه او را داده شده خشنود است. گوشه تنهايى بر مى گزيند و از دوستان بى نياز مى گردد. قيد شهوتها و خواهشهاى نفس را مى زند و بدين سان آزاد مى شود. دنيا را كنار مى گذارد و در نتيجه خود را از بديها و گزندهاى آن حفظ مى كند. حسادت را به دور مى افكند پس دوستى و محبّت آشكار مى شود. مردم را نمى ترساند از اين رو از آنان هم نمى ترسد. به آنان تعدّى نمى كند، بنا بر اين از گزند ايشان در امان است. به هيچ چيز دل نمى بندد و در نتيجه به رستگارى و كمال فضيلت دست مى يابد. عافيت را به ديده بصيرت مى بيند و از اين رو، كارش به پشيمانى نمى كشد.

1.غرر الحكم : ۴۵۹۴.

2.غرر الحكم : ۲۴۳۳.

3.غرر الحكم : ۱.

4.غرر الحكم : ۴۸۹.

5.الأمالي للمفيد : ۵۲/۱۴.