۱۲۶۸

الدُّنيا مَضيفٌ

۶۲۷۶.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :أيّها الناسُ. إنّ مَن في الدنيا ضيفٌ. و ما في أيدِيهم عارِيَةٌ. و إنّ الضَّيفَ مُرتَحِلٌ. و العارِيَةَ مَردودَةٌ.^۱

۶۲۷۷.عنه صلى الله عليه و آله :كونوا في الدنيا أضْيافاً.^۲

۶۲۷۸.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :عِبادَ اللّه ِ! إنّكم ـ و ما تَأمُلونَ مِن هذهِ الدنيا ـ أثْوِياءُ^۳ مُؤَجَّلُونَ.^۴

۶۲۷۹.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :كانَ أبو ذَرٍّ رضى الله عنه يقولُ في خُطبَتِهِ: يا مُبتَغِيَ العِلمِ. لا يَشغَلُكَ أهلٌ و لا مالٌ عن نفسِكَ. أنتَ يومَ تفارِقُهُم كَضَيفٍ بِتَّ فيهم ثُمّ غَدَوتَ عنهُم إلى غَيرِهِم.^۵

۱۲۶۹

الدُّنيا دارٌ بِالبَلاءِ مَحفوفَةٌ

۶۲۸۰.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :أيّها الناسُ. هذهِ دارُ تَرَحٍ لا دارُ فَرَحٍ. و دارُ الْتِواءٍ لا دارُ اسْتواءٍ. فمَن عَرَفَها لم يَفرَحْ لِرَجاءٍ و لم يَحزَنْ لِشَقاءٍ.^۶

۱۲۶۸

دنيا ميهمان سراست

۶۲۷۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اى مردم! هر كه در دنياست، ميهمان است و آنچه دارند عاريت است. ميهمان مى رود و عاريه بازگردانده مى شود.

۶۲۷۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :در دنيا ميهمان باشيد.

۶۲۷۸.امام على عليه السلام :بندگان خدا! شما ـ و آنچه از اين دنيا آرزو داريد ـ ميهمانانى موقّت هستيد.

۶۲۷۹.امام صادق عليه السلام :ابوذر رضى الله عنه در سخنرانى خود مى گفت : اى جوياى دانايى! مبادا زن و فرزند و دارايى. تو را از خودت باز دارد. [بايد به گونه اى باشى كه] روز جدايى همچون ميهمانى باشى كه شب را با آنان به سر برده و صبح آنان را ترك كرده، نزد ديگران مى روى.

۱۲۶۹

دنيا، سرايى فرو رفته در بلا

۶۲۸۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اى مردم! اين دنيا سراى اندوه است، نه سراى شادى. سراى پيچ در پيچ است، نه سراى راست و مستقيم ؛ هر كه آن را شناخت، به هيچ اميدى شاد نگشت و براى هيچ سختى و رنجى غمناك نشد.

1.بحار الأنوار : ۷۷/ ۱۸۷/ ۱۰.

2.بحار الأنوار : ۷۳/۸۱/۴۳.

3.الثَّوِيّ : الضَّيف (القاموس المحيط : ۴/۳۱۰).

4.نهج البلاغة : الخطبة ۱۲۹.

5.الكافي : ۲/۱۳۴/۱۸.

6.بحار الأنوار : ۷۷/۱۸۷/۱۰.