۶۱۴۷.بحار الأنوار عن اسحاق بن غالب :قال لي ابو عبد اللّه عليه السلام : يا إسحاقُ. كَم تَرى أصحابَ هذهِ الآيةِ «إِنْ أُعْطُوا مِنها رَضُوا و إنْ لَم يُعْطَوْا مِنها إذا هُم يَسْخَطونَ» ۱ ؟ ثُمّ قالَ لي : هُم أكثَرُ مِن ثُلُثَيِ الناسِ !۲
۱۲۴۶
صِفاتُ عَبيدِ الدُّنيا
۶۱۴۸.بحار الأنوار :في حديثِ المِعراجِ : أهلُ الدنيا مَن كَثُرَ أكلُهُ و ضِحكُهُ و نَومُهُ و غَضَبُهُ. قليلُ الرِّضا. لا يَعتَذِرُ إلى مَن أساءَ إلَيهِ. و لا يَقبَلُ مَعذِرَةَ مَنِ اعتَذَرَ إلَيهِ. كَسْلانُ عِندَ الطاعَةِ. شُجاعٌ عِندَ المَعصيَةِ. أمَلُهُ بعيدٌ. و أجلُهُ قريبٌ. لا يُحاسِبُ نفسَهُ. قليلُ المَنفَعَةِ. كثيرُ الكلامِ. قليلُ الخَوفِ. كثيرُ الفَرَحِ عِندَ الطَّعامِ. و إنَّ أهلَ الدنيا لا يَشكُرُونَ عِندَ الرَّخاءِ. و لا يَصبِرُونَ عِندَ البلاءِ. كثيرُ الناسِ عِندَهُم قليلٌ. يَحمَدُونَ أنفسَهُم بما لا يَفعَلونَ. و يَدَّعونَ بما لَيس لَهُم. و يَتَكَلَّمونَ بما يَتَمَنَّونَ. و يَذكُرونَ مَساويَ الناسِ و يُخفُونَ حَسَناتِهِم. قالَ : يا ربِّ. هَل يكونُ سِوَى هذا العَيبِ في أهلِ الدنيا ؟ قالَ : يا أحمدُ. إنَّ عَيبَ أهلِ الدنيا كثيرٌ. فيهِمُ الجَهلُ و الحُمقُ. لا يَتواضَعونَ لِمَن يَتَعَلَّمونَ مِنهُ. و هُم عِندَ أنفُسِهِم عُقَلاءُ و عِندَ العارِفينَ حُمَقاءُ.۳
۶۱۴۷.بحار الأنوار ( ـ به نقل از اسحاق بن غالب ـ ) : امام صادق عليه السلام به من فرمود : اى اسحاق! فكر مى كنى مصداق اين آيه چند نفرند : «اگر از دنيا چيزى به آنها داده شود خشنود مى شوند و اگر چيزى داده نشود در خشم مى آيند»؟ [اسحاق گويد: ]سپس حضرت خود به من فرمود : بيش از دو سوم مردم چنين اند.
۱۲۴۶
ويژگيهاى دنيا پرستان
۶۱۴۸.بحار الأنوار :در حديث معراج آمده است : دنيا خواهان، كسانى هستند كه پرخور و پر خنده و پر خواب و پر خشمند و كمتر خشنود. اگر به كسى بدى كنند، پوزش نمى طلبند و اگر كسى از آنان پوزش بخواهد. معذرت او را نمى پذيرند ؛ در طاعت تنبلند و در معصيت بى باك ؛ با آن كه مرگشان نزديك است، آرزوهاى دور و دراز دارند. از نفس خود حساب نمى كشند. كم خيرند. پر گويند. كمتر [از خدا ]مى ترسند. در موقع خوردن، بسيار شادمانند. دنيا خواهان در هنگام برخوردارى، سپاسگزار نيستند و به گاه سختى، شكيبايى نمى ورزند. زيادِ مردم در نظر آنان كم است. خود را به آنچه نكرده اند تعريف و تمجيد مى كنند و مدّعى چيزى هستند كه ندارند. از آرزوهاى خود سخن مى گويند. از بديهاى مردم ياد مى كنند و خوبيهاى آنان را پوشيده مى دارند. پيامبر عرض كرد : بار خدايا! آيا عيب ديگرى هم در دنيا پرستان هست؟ فرمود : اى احمد! دنيا پرستان عيبهاى زيادى دارند. آنان مردمانى نادان و احمقند. در برابر معلّم خود فروتنى نمى كنند. به نظر خودشان مردمانى خردمندند، اما نزد فرزانگان نا بخردانى بيش نيستند.
1.التوبة : ۵۸.
2.بحار الأنوار : ۷۳/۱۲۵/۱۱۸.
3.بحار الأنوار : ۷۷/۲۳/۶.