۱۲۴۵

النّاسُ عَبيدُ الدُّنيا

۶۱۴۳.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :مَن أحَبَّ الدِّينارَ و الدِّرهَمَ فهو عَبدُ الدنيا.^۱

۶۱۴۴.عنه عليه السلام :أ لَستُم في مَساكِنِ مَن كانَ قَبلَكُم أطوَلَ أعماراً. و أبقى آثاراً. و أبعَدَ آمالاً. و أعَدَّ عديداً. و أكثَفَ (أكثَرَ) جُنوداً ؟! تَعَبَّـدُوا للدنيا أيَّ تَعبُّدٍ. و آثَرُوها أيَّ إيثارٍ. ثُمّ ظَعَنُوا عنها بغَيرِ زادٍ مُبلِّغٍ و لا ظَهرٍ قاطِعٍ.^۲

۶۱۴۵.عنه عليه السلام :قد خَرقَتِ الشَّهَواتُ عقلَهُ. و أماتَتِ الدنيا قَلبَهُ. و وَلَهَتْ علَيها نَفسُهُ. فهو عَبدٌ لها. و لِمَن في يَدَيهِ شيءٌ مِنها. حيثُما زالَتْ زالَ إلَيها. و حيثُما أقبَلَتْ أقبَلَ علَيها.^۳

۶۱۴۶.الإمامُ الحسينُ عليه السلام :إنَّ الناسَ عَبيدُ الدُّنيا و الدِّينُ لَعقٌ على ألسِنَتِهِم يَحوطُونَهُ ما دَرَّت مَعائشُهُم. فإذا مُحِّصُوا بالبلاءِ قَلَّ الدَّيّانُونَ.^۴

۱۲۴۵

مردم بنده دنيايند

۶۱۴۳.امام على عليه السلام :هر كه زر و سيم را دوست داشته باشد، او بنده دنياست.

۶۱۴۴.امام على عليه السلام :آيا شما در جاى پيشينيان خود نيستيد كه عمرهايشان از شما درازتر بود و آثارشان پاينده تر و آرزوهايشان بيشتر و شمارشان فراوانتر و سپاهشان انبوهتر؟ دنيا را پرستيدند. آن هم چه پرستيدنى و آن را برگزيدند چه برگزيدنى! اما از اين دنيا بى هيچ توشه اى و بى هيچ مركبى كه آنها را به سر منزل مقصود رساند. كوچيدند.

۶۱۴۵.امام على عليه السلام :خواهشهاى نفسانى، خِرد او را متلاشى مى كند و دنيا، دلش را مى ميراند و نفس او، شيفته دنيا مى گردد. پس او بنده دنيا و بنده هر كسى مى شود كه چيزى از دنيا به دست دارد. به هر طرف كه دنيا برود، او نيز به همان سو مى رود، و به هر سو كه دنيا رو كند او نيز به همان طرف رو مى كند.

۶۱۴۶.امام حسين عليه السلام :همانا مردمان بنده دنيايند و دين لقلقه زبان آنهاست و هر جا منافعشان [به وسيله دين ]بيشتر تأمين شود زبان مى چرخانند و چون به بلا آزموده شوند آنگاه دين داران اندكند.

1.الخصال : ۱۱۳/۹۱.

2.نهج البلاغة : الخطبة ۱۱۱.

3.نهج البلاغة : الخطبة ۱۰۹.

4.تحف العقول : ۲۴۵.