«وَ هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ نَبَاتَ كُلِّ شَيْءٍ فَأَخْرَجْنَا مِنْهُ خَضِرًا نُّخْرِجُ مِنْهُ حَبًّا مُّتَرَاكِبًا وَ مِنَ النَّخْلِ مِن طَـلْعِهَا قِنْوَانٌ دَانِيَةٌ وَ جَنَّـاتٍ مِّنْ أَعْنَابٍ وَ الزَّيْتُونَ وَ الرُّمَّانَ مُشْتَبِهًا وَ غَيْرَ مُتَشَـابِهٍ. انْظُرُوا إِلَى ثَمَرِهِ إِذَا أَثْمَرَ وَ يَنْعِهِ إِنَّ فِي ذلِكُمْ لآيَاتٍ لِقَومٍ يُؤْمِنُونَ».۱
أَ وَ لَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنْبَتْنَا فِيهَا مِنْ كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ * إِنَّ فِي ذلِكَ لاَيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُم مُؤْمِنِينَ».۲
أَ فَرَأَيْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ * أَ أَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ * لَوْ نَشاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطامَا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ».۳
أَ فَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ * أَ أَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ».۴
۱۱۰۳
إرسالُ الرِّياحِ
الكتاب :
وَ مِنْ آيَاتِهِ أَنْ يُرْسِلَ الرِّيِاحَ مُبَشِّرَاتٍ وَ لِيُذِيقَكُمْ مِنْ رَحْمَتِـهِ وَ لِتَجْـرِيَ الْفُلْـكُ بِأَمْـرِهِ وَ لِتَبْتَغُـوا مِن فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ».۵
أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللّه َ يُزْجِي سَحَابا ثُمَّ يُؤَلِّفُ بَيْنَهُ ثُمَّ يَجْعَلُهُ رُكَاما فَتَرَى الوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلاَلِهِ وَ يُنَزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ جِبَالٍ فِيهَا مِنْ بَرَدٍ فَيُصِيبُ بِهِ مَنْ يَشَاءُ وَ يَصْرِفُهُ عَمَّنْ يَشَاءُ يَكَادُ سَنَا بَرْقِهِ يَذْهَبُ بِالْأَبْصَارِ».۶
«اوست خدايى كه از آسمان باران فرستاد و بدان باران هر گونه نباتى را رويانيديم و از شكوفه درخت خرما خوشه هايى است نزديك به هم. و [نيز ]باغهايى از انگور و زيتون و انار ـ همانند و غير همانند ـ خارج نموديم. به ميوه هايش آن گاه كه پديد مى آيند و آن گاه كه مى رسند بنگريد كه در آنها نشانه هايى است براى آنان كه ايمان مى آورند».
«آيا به زمين ننگريسته اند كه چقدر از هر گونه گياهان نيكو در آن رويانيده ايم ؟ در اين نشانه هايى است ولى بيشترشان ايمان نمى آورند».
«آيا چيزى را كه مى كاريد ديده ايد ؟ آيا شما آن را مى رويانيد يا ما رويانيده ايم ؟ اگر مى خواستيم خاشاكش مى ساختيم تا در شگفت بمانيد».
«آيا در آتشى كه مى افروزيد انديشيده ايد ؟ آيا درختش را شما آفريده ايد يا ما آفريننده ايم ؟».
۱۱۰۳
فرستادن بادها
قرآن :
«و از نشانه هاى قدرت او آن است كه بادهاى مژده دهنده را مى فرستد تا رحمت خود را به شما بچشاند و تا كشتيها به فرمان او روان باشند و از فضل او روزى بجوييد. باشد كه سپاس گوييد».
«آيا نديده اى كه خدا ابرهايى را به آهستگى مى راند. آن گاه آنها را به هم مى پيوندد و ابرى انبوه پديد مى آورد ؟ و باران را بينى كه از خلال آن بيرون مى آيد. و از آسمان. از آن كوهها كه در آن جاست تگرگ مى فرستد و هر كه را خواهد با آن مى زند و از هر كه مى خواهد بازش مى دارد. روشنايى برقش نزديك باشد كه ديدگان را كور سازد».
1.الأنعام : ۹۹.
2.الشعراء : ۷. ۸.
3.الواقعة : ۶۳ ـ ۶۵.
4.الواقعة : ۷۱ ـ ۷۲.
5.الروم : ۴۶.
6.النور : ۴۳.