۵۰۴۴.عنه عليه السلام ( ـ في الدَّعاءِ ـ ) : اللّهُمَّ صلِّ على محمّدٍ و آلِ محمّدٍ. و اجْعَلْنا مِمَّن جاسُوا خِلالَ دِيارِ الظّالِمينَ. و اسْتَوْحَشوا مِن مُؤانَسَةِ الجاهِلينَ. و سَمَوا إلى العُلُوِّ بنُورِ الإخْلاصِ.۱
۵۰۴۵.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إنَّ المؤمنَ لَيَخشَعُ لَهُ كُلُّ شيءٍ و يَهابُهُ كُلُّ شيءٍ. إذا كانَ مُخلِصا للّه ِ أخافَ اللّه ُ مِنهُ كُلَّ شيءٍ. حتّى هَوامَّ الأرضِ و سِباعَها و طَيرَ السَّماءِ.۲
۵۰۴۶.الإمامُ الكاظمُ عليه السلام :قالَ عيسى عليه السلام : يا عَبيدَ السَّوءِ. نَقُّوا القَمْحَ و طَيِّبوهُ و أدِقّوا طَحْنَهُ تَجِدوا طَعْمَهُ و يَهْنِئْكُم أكْلُهُ. كذلكَ فأخْلِصوا الإيمانَ و أكْمِلوهُ تَجِدوا حَلاوَتَهُ و يَنْفَعْكُم غِبُّهُ.۳
۵۰۴۷.بحار الأنوار عن صحيفةِ إدريسَ عليه السلام :مَن خَلَصَ إيمانُهُ أمِنَ دِينُهُ.۴
۱۰۵۳
ما بَينَ الإخلاصِ وَ الرِّياءِ
۵۰۴۸.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :ما بينَ الحقِّ و الباطِلِ إلاّ قِلَّةُ العَقلِ. قيلَ : و كيفَ ذلكَ يا بنَ رسولِ اللّه ِ ؟ قالَ : إنَّ العَبدَ يَعمَلُ العَمَلَ الّذي هُو للّه ِ رِضا فيُريدُ بهِ غَيرَ اللّه ِ. فلَو أنَّهُ أخْلَصَ للّه ِ لَجاءَهُ الّذي يُريدُ في أسْرَعَ مِن ذلكَ.۵
۵۰۴۴.امام زين العابدين عليه السلام ( ـ در دعا ـ ) گفت : خدايا! بر محمّد و خاندانش درود فرست و ما را از كسانى قرار ده كه خانه هاى ستمگران را [براى نابود كردن آنها ]مى كاوند و از همدمى با نادانان مى گريزند و با روشنايى اخلاص به سوى مراتب عالى بالا مى روند.
۵۰۴۵.امام صادق عليه السلام :همه اشياء در برابر مؤمن خاشعند و از هيبت او مى هراسند. اگر براى خدا اخلاص ورزد خداوند همه چيز. حتى گزندگان و درندگان زمين و پرندگان هوا را از او بترساند.
۵۰۴۶.امام كاظم عليه السلام :مسيح عليه السلام فرمود : اى بندگان بد ! گندم را پاك و تميز كنيد و خوب آردش نماييد، تا طعم آن را خوب بچشيد و گوارايتان گردد. همچنين ايمان را خالص و كامل گردانيد، تا شيرينى آن را بيابيد و سرانجامش شما را سود رساند.
۵۰۴۷.بحار الأنوار :در كتاب ادريس عليه السلام آمده است : آن كه ايمانش خالص باشد، دينش سالم و در امان مانَد.
۱۰۵۳
ميان اخلاص و ريا
۵۰۴۸.امام باقر عليه السلام :ميان حقّ و باطل [چيزى ]جز كم خردى نيست. عرض شد : چگونه، اى زاده رسول خدا؟ فرمود : آدمى كارى را كه رضاى خدا در آن است، براى غير خدا انجام مى دهد. در صورتى كه اگر آن را محض رضاى خدا انجام مى داد، خداوند او را به هدفى كه از آن كار داشت زودتر مى رساند.
1.. بحار الأنوار: ۹۴/۱۲۶/۱۹.
2.بحار الأنوار : ۷۰/۲۴۸/۲۱.
3.بحار الأنوار: ۷۸/۳۰۶/۱.
4.. بحار الأنوار: ۹۵/۴۵۶.
5.المحاسن : ۱/۳۹۵/۸۸۴.