۴۸۹۸.عنه صلى الله عليه و آله :كُلُّ أمرٍ ذي بالٍ لا يُبدَأُ فيهِ بِحَمدِ اللّه ِ وَ الصَّلاةِ عَلَيَّ فَهُوَ أقطَعُ أبتَرُ. مَمحوقٌ مِن كُلِّ بَرَكَةٍ.۱
۱۰۳۰
الوُضوحُ فِي الكَلامِ
الكتاب :
«وَ أَطِيعُوا اللّه َ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ احْذَرُوا فَإِن تَوَلَّيْتُمْ فَاعْلَمُوا أَنَّمَا عَلَى رَسُولِنَا الْبَلاغُ الْمُبِينُ».۲
«مَّا عَلَى الرَّسُولِ إِلاَّ الْبَلاغُ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَ مَا تَكْتُمُونَ».۳
۴۸۹۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كار ارزشمندى كه با ستايش الهى و درود بر من آغاز نشود. گفتارى نا تمام و ناقص است. و از هر بركتى محروم است.۴
1.كنز العمّال : ۲۵۱۰.
2.المائدة : ۹۲.
3.المائدة : ۹۹.
4.۱. نكته : ابن قتيبه مى گويد : خطبه هاى رسول خدا را دنبال كردم و دريافتم كه در آغاز اكثر آنها چنين است : «ستايش. مر خدا راست. او را ستايش مى كنيم و از او يارى مى جوييم، و به او ايمان مى آوريم. و بر او توكّل مى كنيم. و از او طلب بخشايش مى كنيم. و به سوى او توبه مى كنيم. و از شرّ نفوس خود و بدى اعمالمان به خدا پناه مى بريم. هر كس خدا او را هدايت كند. هيچ گمراه كننده اى نخواهد داشت. و هر كس خدا گمراهش كند. هدايت كننده اى نخواهد داشت ؛ و شهادت مى دهم كه خدايى جز اللّه نيست. او يكتاست و انبازى ندارد». و در برخى از خطبه ها چنين ديدم : «اى بندگان خدا! شما را به تقواى خداوند. سفارش مى كنم و شما را به طاعت او فرا مى خوانم» و در خطبه اى از ايشان ديدم كه پس از حمد و ثناى خداوند. چنين آمده بود : «اى مردم! براى شما نشانه هايى است. پس به سوى نشانه هاى خود. راه پوييد. و براى شما پايانه اى است. پس به آن پايانه ملحق شويد. همانا مؤمن بين دو بيم است : بين زمانى كه بر او گذشته و نمى داند كه خداوند با او چه خواهد كرد. و زمانى كه باقى مانده و نمى داند كه خداوند در آن. چه قضايى دارد. پس بنده بايد از جان خود براى خود. و از دنيايش براى آخرتش. و از جوانى پيش از پيرى. و از زندگانى پيش از مرگ. توشه برگيرد. سوگند به آن كه جان محمّد به دست اوست. پس از مرگ. عذرى پذيرفته نيست و پس از دنيا. خانه اى جز بهشت يا جهنم نيست» و دريافتم كه در آغاز هر خطبه. ستايش خداست. به استثناى خطبه عيد كه آغاز آن تكبير است.