۴۰۶۷.عنه عليه السلام :مَن وَلِعَ بالحَسدِ وَلِعَ بهِ الشُّؤْمُ.^۱

۴۰۶۸.عنه عليه السلام :الحَسدُ مَطِيَّةُ التَّعبِ.^۲

۴۰۶۹.عنه عليه السلام :ثَمرَةُ الحَسدِ شَقاءُ الدُّنيا و الآخِرَةِ.^۳

۴۰۷۰.عنه عليه السلام :مَن تَركَ الحَسدَ كانَتْ لَهُ المَحَبّةُ عِندَ النّاسِ.^۴

۸۴۸

الحاسِدُ

الكتاب :

وَ مِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ».^۵

الحديث :

۴۰۷۱.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :الحاسِدُ لا يَشْفيهِ إلاّ زَوالُ النِّعمَةِ.^۶

۴۰۷۲.عنه عليه السلام :الحاسِدُ يَفْرَحُ بالشُّرورِ. و يَغْتَمُّ بالسُّرورِ.^۷

۴۰۷۳.عنه عليه السلام :الحاسِدُ يَرى أنَّ زَوالَ النِّعمَةِ عَمَّن يَحسُدُهُ نِعْمَةٌ علَيهِ.^۸

۴۰۶۷.امام على عليه السلام :هر كه شيفته حسادت باشد، نحسى و شور بختى شيفته او گردد.

۴۰۶۸.امام على عليه السلام :حسادت، مَركَب رنج است.

۴۰۶۹.امام على عليه السلام :ثمره حسادت، رنج و بدبختى در دنيا و آخرت است.

۴۰۷۰.امام على عليه السلام :هر كه حسادت را رها كند، محبوب مردمان شود.

۸۴۸

حسود

قرآن :

«و از شرّ و گزند حسود آن گاه كه حسادت ورزد».

حديث :

۴۰۷۱.امام على عليه السلام :حسود را جز نابودى نعمتِ [محسود ]شفا ندهد.

۴۰۷۲.امام على عليه السلام :حسود از بديها (ناراحتيهاى ديگران) شاد مى شود و از شاديها[ى مردم ]غمگين.

۴۰۷۳.امام على عليه السلام :حسود، زوال نعمت از محسود را براى خود نعمت مى داند.

1.بحار الأنوار:۷۸/۱۲/۷۰.

2.بحار الأنوار : ۷۸/۱۳/۷۱.

3.غرر الحكم : ۴۶۳۲.

4.بحار الأنوار : ۷۷/۲۳۷/۱.

5.الفلق : ۵.

6.غرر الحكم : ۱۴۷۸.

7.غرر الحكم : ۱۴۷۴.

8.غرر الحكم : ۱۸۳۲.