۳۶۱۱.كنز العمّال عن عبد الرحمن بن أبي ليلى :إنّ عليّا أقامَ على رجُلٍ حَدّا فجَعلَ النّاسُ يَسُبّونَهُ و يَلْعَنونَهُ. فقالَ عليٌّ : أمّا عَن ذَنبِهِ هذا فلا يُسْألُ.^۱(انظر) الموعظة : باب ۴۰۵۵.

۷۵۳

جَوازُ العَفوِ لِلإمامِ مَعَ الإقرارِ

۳۶۱۲.عوالي اللآلي :إنّ عليّا عليه السلام اُتيَ بسارِقٍ فأقَرَّ بسَرِقَتِهِ. فقالَ له عليٌّ عليه السلام : تَحْفَظُ شَيئا مِن القُرآنِ؟ قالَ: نَعَم، سُورَةَ البَقَرةِ. فقالَ عليٌّ عليه السلام : وَهَبْتُ يَدكَ لسُورَةِ البَقَرةِ. فقالَ لَهُ الأشْعَثُ : أ تُعَطِّلُ حَدّا مِن حُدودِ اللّهِ ؟! فقالَ : و ما يُدْريِكَ ؟! إذا قامَتِ البَيِّنَةُ فليسَ للإمامِ أنْ يَعْفوَ. و إذا أقَرَّ الرّجُلُ بسَرِقَتِهِ على نَفْسِهِ فذلكَ إلى الإمامِ إنْ شاءَ عَفا، و إنْ شاءَ عاقَبَ.^۲

۳۶۱۱.كنز العمّال ( ـ به نقل از عبد الرحمن بن ابو ليلى ـ ) : على عليه السلام بر مردى حدّ جارى كرد. مردم شروع به سبّ و لعن او كردند. على عليه السلام فرمود: او از اين گناه خود ديگر بازخواست نخواهد شد.

۷۵۳

با اعتراف به گناه، امام مى تواند مجرم را ببخشد

۳۶۱۲.عوالى اللآلى:دزدى را نزد على عليه السلام آوردند و او به سرقت خود اعتراف كرد. على عليه السلام به او فرمود: آيا از قرآن چيزى حفظ دارى ؟ عرض كرد : آرى. سوره بقره را. حضرت فرمود : دستت را به سوره بقره بخشيدم. اشعث به امام گفت : حدّى از حدود خدا را تعطيل مى كنى ؟! حضرت فرمود : تو چه مى دانى ؟! اگر بيّنه اقامه شود، امام، حقّ عفوِ مجرم را ندارد. اما اگر مردى به دزدى خود اعتراف كند، اختيار با امام است كه او را ببخشد يا كيفر دهد.^۳

1.كنز العمّال : ۱۴۰۰۲.

2.عوالي اللآلي : ۲/۱۵۸/۴۳۶.

3.اين فقط درباره حدّ قطع دست است و بدهكارى مالى دزد همچنان باقى است.