۷۵۲
النَّهيُ عَن إهانَةِ المَحدودِ
۳۶۰۸.كنز العمّال :أمرَ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله برَجْمِ رجُلٍ. فقالوا : إنَّهُ الخَبيثُ، قالَ : لا تَقولوا : الخَبيثُ. فو اللّهِ لَهُو أطْيَبُ عِندَ اللّهِ مِن رِيحِ المِسْكِ.۱
۳۶۰۹.تنبيه الخواطر :لمّا رَجمَ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله الرّجُلَ في الزِّنا قالَ رجُلٌ لصاحِبهِ : هذا قَعَصَ كَما يَقْعصُ الكَلبُ. فمَرَّ النّبيُّ صلى الله عليه و آله بجِيفَةٍ فقالَ : انْهَشا مِنها. قالا: يا رسولَ اللّهِ صلّى اللّهُ عليكَ نَنْهَشُ جِيفَةً؟! قالَ : ما أصَبْتُما مِن أخيكُما أنْتَنُ مِن هذهِ.۲
۳۶۱۰.صحيح مسلم عن عمران بن حصين :إنّ امْرأةً مِن جُهَيْنَةَ أتَتْ نبيَّ اللّهِ صلى الله عليه و آله و حُبْلى مِن الزِّنا. فقالتْ : يا نَبيَّ اللّهِ. أصَبْتُ حَدّا فأقِمْهُ علَيَّ ! فدَعا نَبيُّ اللّهِ صلى الله عليه و آله. فقالَ : أحسِنْ إلَيها. فإذا وَضَعتْ فأتِني بها. ففَعلَ. فأمَرَ بها نَبيُّ اللّهِ صلى الله عليه و آله فشُكّتْ علَيها ثِيابُها. ثُمَّ أمَرَ بها فرُجِمَتْ. ثُمَّ صلّى علَيها. فقالَ لَه عُمرُ : تُصَلّي علَيها يا نَبيَّ اللّهِ و قد زَنَتْ ؟! فقالَ : لَقد تَابَتْ تَوبَةً لو قُسِمَتْ بينَ سَبعينَ مِن أهلِ المَدينَةِ لَوَسِعَتْهُم. و هَل وَجَدْتَ تَوبَةً أفْضَلَ مِن أنْ جادَتْ بنَفْسِها للّهِ تعالى ؟!۳
۷۵۲
نهى از اهانت كردن به شخص حدّ خورده
۳۶۰۸.كنز العمّال :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله دستور داد مردى را سنگسار كردند، [پس از اجراى حدّ ]مردم گفتند : او آدم پليدى است. پيامبر فرمود : نگوييد پليد است ؛ زيرا به خدا سوگند كه او [اينك] نزد خداوند، از رايحه مشك، خوش بوتر است.
۳۶۰۹.تنبيه الخواطر :رسول خدا صلى الله عليه و آله مرد زناكارى را سنگسار كرد. مردى به رفيق خود گفت : او مثل سگ كشته شد. پيامبر با آن دو بر لاشه مردارى گذشتند. به آنان فرمود: با دندان خود تكّه اى از اين لاشه را بركنيد. عرض كردند : اى رسول خدا! درود خدا بر تو. مردارى را گاز بگيريم؟! فرمود : آنچه از برادرتان برگرفتيد گنديده تر از اين لاشه است.
۳۶۱۰.صحيح مسلم ( ـ به نقل از عمران بن حصين ـ ) : زنى كه از زنا آبستن شده بود خدمت پيامبر خدا صلى الله عليه و آله آمد و عرض كرد : يا رسول اللّه ! من سزاوار حدّ شده ام، آن را بر من جارى كن. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله سرپرست آن زن را احضار كرد و فرمود : با او مدارا كن تا وضع حمل كند آن گاه نزد من بياورش. آن مرد چنين كرد. پس پيامبر خدا صلى الله عليه و آله دستور داد جامه آن زن را رويش كشيدند و او را پوشاندند. سپس فرمود سنگسارش كردند و آن گاه بر وى نماز خواند. عمر عرض كرد : يا رسول اللّه ! بر اين زن زناكار نماز مى خوانى؟! پيامبر فرمود : هر آينه او چنان توبه اى كرد كه اگر توبه اش ميان هفتاد نفر از مردم مدينه تقسيم شود همه را در برگيرد. آيا توبه اى برتر از اين ديده اى كه به خاطر خداوند متعال خودش را فدا كرد ؟!
1.كنز العمّال : ۱۳۴۰۹.
2.تنبيه الخواطر : ۱/۱۱۶.
3.صحيح مسلم : ۳/۱۳۲۴/۲۴.