۴۱۰
تَكريمُ المُؤمِنِ بِالبَلاءِ
۲۰۷۷.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :إنَّ اللّهَ لَيُغذّي عَبدَهُ المؤمنَ بالبلاءِ كما تُغذِّي الوالِدَةُ ولَدَها باللَّبَنِ.۱
۲۰۷۸.عنه صلى الله عليه و آله :ما كَرُمَ عبدٌ على اللّهِ إلاّ ازْدادَ علَيهِ البلاءُ.۲
۲۰۷۹.عنه صلى الله عليه و آله :إذا أرادَ اللّهُ بقَومٍ خَيرا ابْتَلاهُم.۳
۲۰۸۰.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :البلاءُ زَيْنُ المؤمنِ. و كَرامةٌ لِمَن عَقَلَ. لأنَّ في مُباشَرتِهِ و الصَّبرِ علَيهِ و الثَّباتِ عندَهُ تَصْحيحَ نِسْبةِ الإيمانِ.۴
۲۰۸۱.عنه عليه السلام :ما أثنى اللّهُ تعالى على عبدٍ من عِبادِهِ مِن لَدُنْ آدمَ إلى محمّدٍ صلى الله عليه و آله إلاّ بعدَ ابْتِلائهِ و وَفاءِ حقِّ العُبوديّةِ فيهِ. فَكَراماتُ اللّهِ في الحقيقةِ نِهاياتٌ. بِداياتُها البلاءُ.۵
۲۰۸۲.عنه عليه السلام :إنَّ بَلاياهُ [اللّه ] مَحْشُوَّةٌ بكَراماتِهِ الأبَديّةِ، و مِحَنَهُ مُورِثَةٌ رِضاهُ و قُربَهُ و لَو بعدَ حينٍ.۶
۴۱۰
ارج نهادن به مؤمن به وسيله بلا
۲۰۷۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند بنده مؤمن خود را با بلا و گرفتارى تغذيه مى كند. همچنانكه مادر فرزند خود را با شير.
۲۰۷۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بنده اى نزد خدا گرامى نشد، مگر آن كه بلا و گرفتارى او فزونى يافت.
۲۰۷۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هرگاه خداوند خير مردمى را بخواهد آنان را مبتلا مى كند.
۲۰۸۰.امام صادق عليه السلام :بلا و گرفتارى زيور مؤمن است و كرامت خردمند؛ زيرا گرفتار بلا شدن و در برابر آن شكيبايى و پايدارى ورزيدن، مؤمن را شايسته نام مؤمن مى كند.
۲۰۸۱.امام صادق عليه السلام :خداوند متعال هيچ بنده اى را، از آدم تا محمّد صلى الله عليه و آله. نستود مگر پس از آن كه وى را دچار بلا ساخت و او در آن بلا، حقّ بندگى را ادا كرد. پس كرامتهاى خداوند در حقيقت، پايان مسيرى است كه با بلا آغاز مى شود.
۲۰۸۲.امام صادق عليه السلام :همانا بلاياى خداوند آكنده از كرامتهاى جاودانه اوست و رنج و محنتهايش، اگر چه پس از مدّتى، خشنودى و قُرب او را به بار مى آورد.
1.بحار الأنوار : ۸۱/۱۹۵/۵۲.
2.دعائم الإسلام : ۱ / ۲۴۱.
3.. جامع الأخبار : ۳۱۰/۸۵۵.
4.مسكّن الفؤاد : ۵۸.
5.. بحار الأنوار: ۶۷/۲۳۱/۴۷.
6.بحار الأنوار : ۷۸/۲۰۰/۲۷.