(انظر) القضاء بين الناس : باب ۳۳۰۳.

۷۲۲

النَّوادِرُ

الكتاب :

(وَ الَّذِينَ يُحَاجُّـونَ فِي اللّهِ مِـنْ بَعْـدِ مَـا اسْتُجِيـبَ لَـهُ حُجَّتُهُـمْ دَاحِضَـةٌ عِنْدَ رَبِّهِـمْ وَ عَـلَيْهِـمْ غَضَـبٌ وَ لَـهُـمْ عَـذَابٌ شَـدِيـدٌ).^۱

(ها أَنْتُمْ هؤُلاءِ حَاجَجْتُمْ فِيمَا لَكُمْ بِهِ عِلْمٌ فَلِمَ تُحَاجُّونَ فِيمَا لَيْسَ لَكُمْ بِهِ عِلْمٌ وَ اللّهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ).^۲(انظر) الأنعام: ۸۰ ـ ۸۳. الشورى: ۱۵. آل عمران: ۲۰.

الحديث :

۳۴۸۸.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :مَن صَدَقَتْ لَهجَتُهُ قَوِيَتْ حُجَّتُهُ.^۳

۳۴۸۹.عنه عليه السلام :إنَّهُ ليَس لِهالِكٍ هَلكَ مَن يَعْذِرُهُ في تَعَمُّدِ ضَلالَةٍ حَسِبَها هُدىً. و لا تَرْكِ حَقٍّ حَسِبَهُ ضَلالَةً.^۴

۳۴۹۰.الإمامُ الباقرُ عليه السلام ( ـ و قد سُئلَ عن حُجّةِ اللّهِ على العِبادِ ـ ) : أنْ يَقولوا ما يَعْلَمونَ. و يَقِفوا عِند ما لا يَعْلَمونَ.^۵

۷۲۲

گوناگون

قرآن :

«و كسانى كه درباره خدا پس از اجابت [ دعوت ] او احتجاج مى كنند، حجّتشان نزد پروردگارشان ناچيز است و بر آنهاست خشم خدا و عذابى سخت دارند».

«هان اى اهل كتاب! گرفتم كه در آنچه بدان علم داريد مجادله تان روا باشد. چرا در آنچه بدان علم نداريد مجادله مى كنيد؟ در حالى كه خدا مى داند و شما نمى دانيد».

حديث :

۳۴۸۸.امام على عليه السلام :كسى كه گفتارش راست است، حجّتش قوى است.

۳۴۸۹.امام على عليه السلام :كسى كه ضلالت را به عمد هدايت پندارد، و حقّ را گمراهى انگارد و آن را فرو گذارد و بدين سبب به هلاكت و نابودى درافتد، عذرش پذيرفته نيست.

۳۴۹۰.امام باقر عليه السلام ( ـ در پاسخ به سؤال از حجّت خدا بر بندگان ـ ) فرمود : اين است كه آنچه مى دانند بگويند و از اظهار نظر پيرامون آنچه نمى دانند خوددارى ورزند.

1.الشورى : ۱۶.

2.آل عمران : ۶۶.

3.غرر الحكم : ۸۴۸۲.

4.بحار الأنوار : ۵/۳۰۵/۲۳.

5.التوحيد : ۴۵۹/۲۷.