۳۴۷۵.عنه عليه السلام ( ـ أيضا ـ ) : إنْ سَرَقَ سارِقٌ بغَيرِ مَكّةَ أو جَنى جِنايَةً على نَفْسِهِ فَفَرَّ إلى مَكّةَ. لَم يُؤخَذْ ما دامَ في الحَرَمِ حتّى يَخْرُجَ مِنهُ. و لكنْ يُمْنَعُ مِن السُّـوقِ. فـلا يُبايَـعُ و لا يُجـالَسُ حتّى يَخْـرُجَ مِنهُ فيُؤخَذَ. و إنْ أحْدَثَ في الحـَرَمِ ذلـكَ الحـَدثَ اُخِـذَ فيـهِ.^۱

۷۱۶

حُضورُ الإمامِ الغائِبِ فِي المَوسِمِ

۳۴۷۶.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :يَفْقِدُ النّاسُ إمامَهُم فيَشْهَدُ المَوْسِمَ فيَراهُم و لا يَرَوْنَهُ.^۲

۳۴۷۵.امام صادق عليه السلام ( ـ همچنين در تفسير آيه مذكور ـ ) فرمود : اگر سارقى در جاى ديگرى غير از مكّه دزدى كند، يا نسبت به خود مرتكب جنايتى شود و به مكّه بگريزد، تا زمانى كه در حرم هست نبايد او را دستگير كرد مگر از آن جا خارج شود، اما از رفتنش به بازار بايد جلوگيرى شود و كسى با او خريد و فروش و مجالست نكند تا از حرم خارج گردد آن گاه دستگير مى شود. اما اگر آن كار (خلاف)را در حرم كرده باشد، بايد او را دستگير كرد.

۷۱۶

حضور امام غايب در موسم حجّ

۳۴۷۶.امام صادق عليه السلام :مردم امام خود را مى جويند و نمى يابند، ولى آن حضرت در موسم حجّ حاضر مى شود و مردم را مى بيند اما آنها او را نمى بينند.

1.الكافي : ۴/۲۲۷/۳. وسائل الشيعة : ۹/۳۳۶ باب ۱۴.

2.كمال الدين : ۳۴۶/۳۳.