۲۰۶۲.عنه صلى الله عليه و آله :لا يَجْني على المَرءِ إلاّ يَدُهُ.^۱(انظر) الذنب : باب ۱۳۸۴.

۴۰۸

مَن لَم يُبتَلَ فَهُوَ مَبغوضٌ عِندَ اللّهِ

الكتاب:

وَ لَوْ لاَ أنْ يَكُونَ النّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَجَعَلْنَا لِمَنْ يَكْفُرُ بِالرَّحْمنِ لِبُيُوتِهِمْ سُقُفا مِنْ فِضَّةٍ وَ مَعارِجَ عَلَيْها يَظْهَرُونَ * وَ لِبُيُوتِهِمْ أَبْوَابا وَ سُرُرا عَلَيْها يَتَّكِئُونَ».^۲

الحديث:

۲۰۶۳.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :إنَّ اللّهَ يُبغِضُ العِفْرِيَةَ النِّفْرِيَةَ الّذي لَم يُرْزَأْ في جِسمِهِ و لا مالِهِ.^۳

۲۰۶۴.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :لا حاجةَ للّهِ فيمَن ليسَ للّهِ في نَفسِهِ و مالِهِ نَصيبٌ.^۴

۲۰۶۵.عنه عليه السلام :كَفى بالسَّلامةِ داءً.^۵

۲۰۶۶.الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام :إنّي لَأكرَهُ أنْ يُعافى الرَّجُلُ في الدُّنيا و لا يُصيبَهُ شَيءٌ مِن المَصائبِ.^۶

۲۰۶۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بر آدمى، جز دست او جنايت نمى كند.

۴۰۸

كسى كه دچار بلا نشود مبغوض خداست

قرآن :

«و اگر نه آن بود كه همه مردم [ در انكار خدا ] يك امّت مى شدند سقفهاى خانه هاى كسانى را كه به خداى رحمان كفر مى ورزند از نقره مى كرديم و بر آنها نردبانهايى مى نهاديم تا بر آنها بالا روند. و براى خانه هايشان نيز درهايى از نقره مى كرديم و تختهايى كه بر آنها تكيه زنند».

حديث :

۲۰۶۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند انسان خبيثِ شيطان صفت را كه بلاى جسمى و مالى نمى بيند دشمن مى دارد.

۲۰۶۴.امام على عليه السلام :خداوند به كسى كه از جان و مال وى چيزى نگرفته است، احتياجى ندارد.

۲۰۶۵.امام على عليه السلام :سلامت (بى بلايى). خود براى دردمند بودن انسان كافى است.

۲۰۶۶.امام زين العابدين عليه السلام :من خوش ندارم كه آدمى در دنيا در عافيت باشد و هيچ گرفتارى و مصيبتى به وى نرسد. «لولا أنْ يكونَ النّاسُ اُمّةً واحدةً......... » ـ

1.كتاب من لا يحضره الفقيه : ۴/۳۷۸/۵۷۸۶.

2.الزخرف : ۳۳. ۳۴.

3.بحار الأنوار : ۸۱/۱۷۴/۱۱.

4.بحار الأنوار : ۸۱/۱۹۱/۴۸.

5.بحار الأنوار : ۸۱/۱۷۴/۱۱.

6.بحار الأنوار : ۸۱/۱۷۶/۱۴.