۳۴۵۷.بحار الأنوار عن أبي بصيرٍ :حَجَجْتُ مَع أبي عبدِ اللّهِ عليه السلام. فلَمّا كُنّا في الطَّوافِ قُلتُ لَهُ : جُعِلتُ فِداكَ يا بنَ رسولِ اللّهِ، يَغْفِرُ اللّهُ لهذا الخَلْقِ؟ فقالَ : يا أبا بصيرٍ، إنَّ أكْثَرَ مَن تَرى قِرَدَةٌ و خَنازيرُ. قالَ : قلتُ لَهُ : أرِنيهِم. قالَ : فتَكَلّمَ بكَلِماتٍ ثُمَّ أمَرَّ يَدَهُ على بَصَري فَرَأيتُهُم قِرَدَةً و خَنازيرَ! فهالَني ذلكَ، ثُمَّ أمَرَّ يَدَهُ على بَصَري فَرَأيتُهُم كما كانوا.۱
۷۱۰
أدَبُ الحاجِّ
الكتاب :
(الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَعْلُوماتٌ فَمَنْ فَرَضَ فِيهِنَّ الْحَجَّ فَلا رَفَثَ وَ لا فُسُوقَ وَ لا جِدَالَ فِي الْحَجِّ).۲
الحديث :
۳۴۵۸.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :ما يُعْبَأُ بِمَن يَؤُمُّ هذا البَيتَ إذا لَم يَكُن فيهِ ثَلاثُ خِصالٍ : وَرَعٌ يَحْجِزُهُ عن مَعاصي اللّهِ تعالى. و حِلْمٌ يَمْلِكُ بهِ غَضَبَهُ. و حُسْنُ الصَّحابةِ لِمَن صَحِبَهُ.۳
۳۴۵۷.بحار الأنوار ( ـ به نقل از ابو بصير ـ ) : با امام صادق عليه السلام در حج بودم. در هنگام طواف به ايشان عرض كردم: فدايت شوم اى زاده رسول خدا! آيا خداوند اين مردمان را مى آمرزد؟ فرمود: اى ابا بصير! بيشتر آنهايى كه مى بينى بوزينه و خوكند. عرض كردم: آنها را به من نشان بده. ابو بصير مى گويد: امام سخنانى با خود گفت و آن گاه دستش را بر چشمم كشيد. در اين هنگام آنان (حاجيان) را چونان بوزينگان و خوكان ديدم! وحشت كردم. امام دوباره دستش را به چشمم كشيد و من آنها را مثل اوّل ديدم.
۷۱۰
آداب حجّ گزار
قرآن :
«حجّ در ماههاى معيّنى است. هر كه در آن ماهها اين فريضه را ادا كند [ بداند كه ] در اثناى آن همبسترى و گناه و جدال [ روا ]نيست».
حديث :
۳۴۵۸.امام باقر عليه السلام :كسى كه اين خانه را زيارت كند، اگر سه خصلت در او نباشد، ارزش ندارد: ورعى كه او را از معاصى خداوند متعال باز دارد، حلمى كه با آن خشمش را مهار كند و حسن معاشرت با كسى كه با وى همنشينى دارد.
1.بحار الأنوار: ۲۷ / ۱۸۱ / ۳۰ و (۴۷ / ۷۹ / ۵۸. الخرائج و الجرائح : ۲ / ۸۲۷ / ۴۰ مع اختلاف يسير في اللفظ.
2.البقرة : ۱۹۷.
3.الخصال : ۱۴۸/۱۸۰.