۲۲۴۳.عنه صلى الله عليه و آله :يا بنَ مسعودٍ، و الّذي بَعَثني بالحقِّ نَبيّا إنَّ مَن يَدَعُ الدُّنيا و يُقبِلُ على تِجارهِ الآخِرَةِ فإنَّ اللّهَ تعالى يَتَّجِرُ لَهُ مِن وراءِ تِجارتِهِ، و يُربِحُ اللّهُ تِجارتَهُ، يقولُ اللّهُ تعالى : «رِجالٌ لا تُلهيهم تِجارَةٌ وَ لاَ بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللّهِ وَ إِقامِ الصَّلاَةِ وَ إِيتاءِ الزَّكاةِ» .۱
۲۲۴۴.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :مَنِ اتَّخَذَ طاعةَ اللّهِ بِضاعةً أتَتْهُ الأرْباحُ مِن غيرِ تِجارةٍ.۲(انظر) الهوى : باب ۳۹۹۲.
۴۵۴
عَدَمُ إلهاءِ التِّجارَةِ لِلمُؤمِنِ
الكتاب:
رِجالٌ لاَ تُلْهِيهِمْ تِجارَةٌ وَ لاَ بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللّهِ وَ إِقامِ الصَّلاَةِ وَ إِيتاءِ الزَّكاةِ يَخافُونَ يَوْما تَتَقَلَّبُ فِيهِ القُلُوبُ وَ الْأَبْصارُ».۳
الحديث:
۲۲۴۵.بحار الأنوار عن فقه الرضا عليه السلام :إذا كُنتَ في تِجارَتِكَ و حَضَرَتِ الصّلاةُ فلا يَشغَلْكَ عنها مَتْجَرُكَ، فإنَّ اللّهَوَصفَ قَوما و مدَحَهُم فقالَ : «رِجالٌ لا تُلهيهم تِجارَةٌ وَ لاَ بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللّهِ وَ إِقامِ الصَّلاَةِ وَ إِيتاءِ الزَّكاةِ يَخافُونَ يَوْما تَتَقَلَّبُ فِيهِ القُلُوبُ وَ الْأَبْصارُ» . وكـانَ هؤلاءِ القَـومُ يَتَّجِـرونَ، فإذا حَضَرَتِ الصّلاةُ تَرَكوا تِجارَتَهُم و قاموا إلى صَلاتِهِم، و كانوا أعظَمَ أجْرا مِمَّن لا يَتَّجِرُ فيُصَلّي.۴
۲۲۴۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اى پسر مسعود! سوگند به آن كس كه به حق مرا [ به پيامبرى ]برانگيخت. هر كس دنيا را وا گذارَد و به تجارتِ آخرت رو كند، خداوند متعال، پشت سر تجارت او برايش تجارت مى كند و به تجارتش سود مى بخشد. خداوند متعال مى فرمايد: «مردانى كه هيچ تجارت خريد و فروشى. از ياد خدا و نماز گزاردن و زكات دادن بازشان نمى دارد».
۲۲۴۴.امام على عليه السلام :هر كس فرمانبرى از خدا را كالاى خويش سازد. بى آن كه تجارت كند سودها به طرف او سرازير مى شود.
۴۵۴
تجارت، مؤمن را از ياد خدا باز نمى دارد
قرآن :
«مردانى كه هيچ تجارت و خريد و فروشى از ياد خدا و نماز گزاردن و زكات دادن بازشان ندارد. بيمناك روزى هستند كه دلها و ديدگان دگرگون مى شوند».
حديث :
۲۲۴۵.بحار الأنوار ( ـ به نقل از فقه الرضا عليه السلام ـ ) : هرگاه در حال كسب و كار بودى و وقت نماز رسيد، كسبت تو را از نماز باز ندارد ؛ زيرا خداوند مردمى را چنين توصيف كرده و ستوده است: «مردانى كه هيچ تجارت و خريد و فروشى از ياد خدا و نماز گزاردن و زكات دادن بازشان نمى دارد. بيمناك روزى هستند كه دلها و ديدگان دگرگون مى شوند». اين مردم كاسب بودند، اما چون وقت نماز مى رسيد دست از كسب و كار مى شستند و به نماز مى ايستادند، مزد و پاداش اينان بيش از كسانى بود كه كاسبى نمى كردند و نماز مى خواندند.
1.بحار الأنوار : ۷۷ /۱۰۶/۱. انظر مكارم الأخلاق : ۲/۳۷۶ و ص ۳۵۶.
2.غرر الحكم : ۸۸۶۴.
3.النور : ۳۷.
4.بحار الأنوار : ۱۰۳/۱۰۰/۴۰.