۱۹۵۶.عنه عليه السلام :كانَ في قِتالِ عليٍّ عليه السلام أهلَ قِبْلةٍ بَرَكةٌ. و لَو لَم يُقاتِلْهُم عليٌّ عليه السلام لَم يَدْرِ أحدٌ بعدَهُ كيفَ يَسيرُ فيهِم.^۱

(انظر) ۱۲ «الأسير»، ۸۲ «الجهاد الأصغر». ۱۰۲ «الحرب»، ۱۰۳ «المُحارب». ۳۱۹ «الطّغيان»، ۴۳۰ «القتل».
التوبة: باب ۴۷۰.
مستـدرك الوسائل : ۱۱ / ۵۱ ـ ۶۹ «البُغاة».
كنز العمّال : ۴ / ۶۱۰ «قتال البُغاة».

۳۸۲

جوازُ قتلِ مَن نَصَبَ العداوةَ

۱۹۵۷.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ( ـ في النّاصبِ ـ ) : لَولا أنّا نَخافُ علَيكُم أنْ يُقتَلَ رجُلٌ مِنكُم برجُلٍ مِنهُم ـ و رجُلٌ مِنكُم خَيرٌ مِن ألفِ رجُلٍ مِنهُم ـ لَأمَرناكُم بالقَتلِ لَهُم. و لكنْ ذلكَ إلَى الإمامِ.^۲

۱۹۵۸.الإمامُ الرِّضا عليه السلام :لا يَحِلُّ قَتلُ أحدٍ مِن النُّصّابِ و الكُفّارِ في دارِ التَّقيّةِ إلاّ قاتلٍ أو ساعٍ في فَسادٍ. و ذلكَ إذا لَم تَخَفْ على نفسِكَ و على أصْحَابِكَ.^۳

۱۹۵۶.امام صادق عليه السلام :در جنگ على عليه السلام با اهل قبله بركت بود؛ زيرا اگر على عليه السلام با آنان نمى جنگيد، بعد از آن حضرت، هيچ كس نمى دانست با آنان چگونه رفتار كند.

۳۸۲

جواز كشتن كسى كه با امام مسلمانان آشكارا دشمنى مى ورزد

۱۹۵۷.امام صادق عليه السلام ( ـ درباره ناصبى ـ ) فرمود : اگر ترس آن نداشتم كه يك نفر از شما به دست يكى از آنان كشته شود ـ زيرا يك نفر شما از هزار نفر آنان بهتر است ـ دستور مى دادم آنها را بكشيد و اجازه اين كار با امام است.

۱۹۵۸.امام رضا عليه السلام :در زمان تقيّه، كشتن هيچ ناصبى و كافرى جايز نيست. مگر آن كه قاتل يا مفسد باشد. در اين صورت. اگر جان خود و يارانت در خطر نيفتد، مى توانى او را بكشى.

1.وسائل الشيعة : ۱۱ / ۶۰ / ۵.

2.وسائل الشيعة : ۱۱ / ۶۰ / ۲.

3.وسائل الشيعة : ۱۱ / ۶۲ / ۹.