۳۶۷

عدمُ استيقانِ الباطلِ حَقّا

۱۸۸۵.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :أبَى اللّه ُ أنْ يُعَرِّفَ باطلاً حقّا، أبَى اللّه ُ أنْ يجْعَلَ الحقَّ في قلبِ المؤمنِ باطلاً لا شكَّ فيهِ. و أبَى اللّه ُ أنْ يَجعَلَ الباطلَ في قلبِ الكافرِ المُخالِفِ حقّا لا شَكَّ فيهِ. و لَو لَم يَجْعَلْ هذا هكذا ما عُرِفَ حقٌّ مِن باطلٍ.^۱

۱۸۸۶.عنه عليه السلام :لا يَستَيقِنُ القلبُ أنَّ الحقَّ باطلٌ أبدا. و لا يَستَيقِنُ أنَّ الباطلَ حقٌّ أبدا.^۲

(انظر) القلب : باب ۳۳۵۹.

۳۶۷

يقين نكردن به حق بودن باطل

۱۸۸۵.امام صادق عليه السلام :خداوند ابا كرده است از اين كه باطلى را حق بشناساند؛ خداوند ابا كرده است از اين كه حق را در دل مؤمن، باطلى ترديد ناپذير جلوه دهد؛ خداوند ابا كرده است از اين كه باطل را در دل كافر حق ستيز به صورت حقّى ترديد ناپذير جلوه دهد؛ اگر چنين نمى كرد حق از باطل شناخته نمى شد.

۱۸۸۶.امام صادق عليه السلام :هرگز دل به باطل بودن حق و به حق بودن باطل يقين نمى كند.

1.بحار الأنوار : ۵ / ۳۰۳ / ۱۲.

2.تفسير العيّاشي : ۲ / ۵۳ / ۳۹.