۹۱.عنه عليه السلام :كفى بالأجلِ حارِسا.^۱

۹۲.عنه عليه السلام :الأجَلُ حِصْنٌ حَصِينٌ.^۲

۹۳.التوحيد عن سعيدِّ بنِ وَهبٍ:كُنّا مَعَ سعيدِ بنِ قيسٍ بصِفّينَ لَيلاً، و الصَّفّانِ يَنْظُرُ كُلُّ واحدٍ مِنهما إلى صاحبِهِ،حتّى جاءَ أميرُ المؤمنينَ عليه السلام. فنَزَلْنا على فِنائهِ. فقالَ لَه سعيدُ بنُ قيسٍ : أ في هذهِ السّاعةِ يا أميرَ المؤمنينَ! أ ما خِفْتَ شيئا ؟! قالَ : و أيَّ شيءٍ أخافُ ؟! إنَّه ليسَ مِن أحدٍ إلاّ و مَعَه مَلَكانِ مُوَكّلانِ بهِ أنْ يَقعَ في بئرٍ أو تَضُرَّ بهِ دابّةٌ أو يَتَردّى مِن جبلٍ، حتّى يأتيَهُ القَدَرُ ؛ فإذا أتى القدَرُ خلَّوا بَينَهُ و بَينَهُ.^۳

۱۸

لِكُلِّ شَيءٍ أجَلٌ

۹۴.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :إنّ لكلِّ شيءٍ مُدّةً و أجَلاً.^۴

۹۵.عنه عليه السلام :إنّ لكلٍّ أجلاً لا يَعْدُوهُ.^۵

۹۶.عنه عليه السلام :جَعلَ اللّه ُ لكلِّ شيءٍ قَدْرا، و لكلِّ قَدْرٍ أجَلاً.^۶

۹۱.امام على عليه السلام :نگهبانى اجل، كافى است.

۹۲.امام على عليه السلام :اجل. دژى استوار است.

۹۳.التوحيد ( ـ به نقل از سعيد بن وهب ـ ) : شبى با سعيد بن قيس در صفّين بوديم و هر يك از دو سپاه، ديگرى را زير نظر داشت. تا آن كه امير المؤمنين عليه السلام تشريف آورد و ما به حضور آن حضرت رسيديم. سعيد بن قيس به ايشان گفت: در اين ساعت شب، اى امير مؤمنان؟ از چيزى نهراسيدى؟! فرمود: از چه بهراسم؟! هيچ انسانى نيست مگر آن كه دو فرشته بر او گماشته اند. تا در چاهى نيفتد يا جانورى به او گزندى نرساند يا از كوهى سقوط نكند تا آن كه تقديرش فرا رسد و چون تقديرش فرا رسد او را با تقديرش تنها مى گذارند.

۱۸

هر پديده اى اجلى دارد

۹۴.امام على عليه السلام :هر چيزى را مدتى است و اجلى.

۹۵.امام على عليه السلام :براى هر چيزى اجلى است كه از آن در نمى گذرد.

۹۶.امام على عليه السلام :خداوند براى هر چيزى اندازه اى گذاشته است و براى هر اندازه اى، اجلى و سرآمدى.

1.بحار الأنوار: ۵/۱۴۲/۱۴.

2.. غرر الحكم : ۴۹۴.

3.التوحيد : ۳۷۹/۲۶.

4.. نهج البلاغة : الخطبة ۱۹۰.

5.الكافي : ۲/۲۳۰/۱.

6.. غرر الحكم : ۴۷۷۸.