۱۶۲۳.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :صاحِبُ الوَديعَةِ و البِضاعَةِ مُؤتَمَنانِ۱.
۱۶۲۴.عنه عليه السلام :كَلُّ ما كانَ مِن وَديعَةٍ و لَم تَكُن مَضمونَةً لا تَلزَمُ۲.
(انظر) الكافي : ۵ / ۲۳۸ باب «ضمان العارية و الوديعة».
۳۰۹
الأمانَةُ الإلهِيَّةُ
الكتاب:
(إِنّا عَرَضْنا الْأَمانَةَ عَلَى السَّماوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ الْجِبالِ فَأَبَيْنَ أَنْ يَحْمِلْنَها وَ أَشْفَقْنَ مِنْها وَ حَمَلَها الاْءِنْسانُ إِنَّهُ كانَ ظَلُوما جَهُولاً)۳.
الحديث:
۱۶۲۵.الإمامُ عليٌّ عليه السلام ( ـ فيما كانَ يُوصي بهِ أصحابَه ـ ) : ثُمّ أداءُ الأمانةِ، فَقد خابَ مَن ليس مِن أهلِها، إنّها عُرِضتْ علَى السّماواتِ المَبْنِيّةِ و الأرَضينَ المَدْحُوّةِ و الجِبالِ ذاتِ الطُّولِ المَنْصوبةِ فلا أطولَ و لا أعرضَ و لا أعلى و لا أعظمَ مِنها. و لو ِ امْتَنعَ شيءٌ بطُولٍ أو عَرضٍ أو قُوّةٍ أو عِزٍّ لامْتَنَعنَ. و لكنْ أشْفَقْنَ مِن العُقوبةِ و عَقَلْنَ ما جَهِلَ مَن هُو أضعَفُ مِنهُنَّ. و هُو الإنسانُ «إنّه كانَ ظَلُوما جَهُولاً»۴.
۱۶۲۳.امام صادق عليه السلام :كسى كه وديعه اى را به او سپرده اند و كسى كه سرمايه اى را براى تجارت در اختيارش گذاشته اند امين هستند (ضمان و تاوان به عهده آنان نيست).
۱۶۲۴.امام صادق عليه السلام :هر متاعى كه به رسم وديعه سپرده شود و مضمونه (مانند عاريه طلا و نقره) نباشد، تاوان ندارد.
۳۰۹
امانت الهى
قرآن:
«ما اين امانت را بر آسمانها و زمين و كوهها عرضه داشتيم، از به دوش كشيدن آن سر باز زدند و از آن ترسيدند و انسان آن امانت را به دوش گرفت، او هميشه ستمكار و نادان بوده است».
حديث:
۱۶۲۵.امام على عليه السلام ( ـ در سفارش به اصحابش ـ ) فرمود : ديگر، گزاردن امانت است و آن كه امانتگزار نيست زيانكار است، امانت به آسمانهاى افراشته و زمينهاى گسترده و كوههاى بلندِ بر پا داشته، عرضه شد و چيزى بلندتر، گسترده تر، فرازتر و بزرگتر از اين سه چيز نيست. پس اگر چيزى به خاطر بلندى يا گستردگى يا نيرومندى و يا صلابت، امانت را نمى پذيرفت آن سه بودند. ولى [تنها ]از عقوبت ترسيدند و چيزى را دانستند، كه ناتوانتر از آنها ندانست، و آن انسان است «و انسان هميشه ستمكار و نادان بوده است».
1.الكافي : ۵/۲۳۸/۱.
2.وسائل الشيعة : ۱۳/۲۲۸/۴.
3.الأحزاب : ۷۲.
4.نهج البلاغة : الخطبة ۱۹۹.