۱۳۴۹.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ( ـ في قولِه تعالى : {Q} « و لَهُ أسْلَمَ مَن في ال ) : إذا قامَ القائمُ عليه السلام لا يَبقى أرضٌ إلاّ نُودِيَ فيها بشهادةِ أنْ لا إله إلاّ اللّه ُ و أنّ محمّدا رسولُ اللّه ِ.^۱

۲۶۳

بَعدَ القائِمِ عليه السلام

۱۳۵۰.الإمامُ عليٌّ عليه السلام ( ـ و قد سألَهُ عبدُ اللّه ِ بنُ الحارثِ : أخبِرْني ) : يا بنَ الحارثِ. ذلكَ شيءٌ ذِكْرُهُ مَوكولٌ إليهِ. و إنَّ رسولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله عَهِدَ إليَّ أن لا اُخْبِرَ بهِ إلاّ الحسنَ و الحُسينَ.^۲

۱۳۴۹.امام صادق عليه السلام ( ـ درباره آيه «و هر آن كه در آسمانها و زمين است، خ ) فرمود : زمانى كه قائم عليه السلام قيام كند سرزمينى باقى نمى ماند كه در آن نداى «لا إله إلاّ اللّه و محمّد رسول اللّه » بلند نشود.

۲۶۳

پس از قائم عليه السلام

۱۳۵۰.امام على عليه السلام ( ـ آنگاه كه عبد اللّه بن حارث از ايشان پرسيد: از ر ) فرمود : اى پسر حارث! سخن گفتن از اين موضوع، به خود او وا گذار شده است و پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به من سفارش فرمود كه در اين باره به كسى، جز حسن و حسين، چيزى نگويم.

1.تفسير العيّاشي : ۱ / ۱۸۳ / ۸۱.

2.بحار الأنوار : ۶ / ۳۱۲ / ۱۰.