امامت، روشن و غير قابل ترديد است.
دسته دوم، احاديثى كه منابع اهل سنّت از پيامبر خدا روايت كرده‏اند. اين احاديث نيز بر مبناى اهل سنّت از صحّت و اعتبار لازم برخوردارند؛ ليكن دلالت آنها به وضوح دلالت احاديث دسته اوّل نيست و از اين رو، احتمالات مختلفى در تبيين مقصود آنها ذكر شده است.
در اين پژوهش، علاوه بر ارزيابى سند اين دسته از احاديث، روشن خواهد شد كه مقصود آنها نيز چيزى جز مدلول احاديث دسته اوّل نيست:

۱. ارزيابى سند احاديث‏

در زمينه ارزيابى سند احاديث مربوط به تعداد خلفا، چند نكته قابل ذكر است:
الف - سند اين احاديث در منابع كهن و معتبر اهل سنّت‏۱ به جابر بن سَمُره و ابو جُحَيفه مى‏رسد.
ب - گزارش جابر بن سَمُره در نزد اهل سنّت. صحيح و معتبر است. بَغَوى در ارزيابى اين حديث مى‏گويد :
بر صحّت اين حديث. اتّفاق وجود دارد.۲
افزون بر اين. آلبانى، برخى طُرُق اين حديث را صحيح مى‏داند.۳ اين حديث همچنين در صحيح مسلم‏۴ و صحيح البخارى‏۵ روايت شده كه اين نقل‏ها نيز نزد اهل سنّت معتبر شمرده مى‏شوند. هر چند در نقل بخارى به جاى «اثنا عشر خليفة». «اثنا


1.صحيح مسلم : ج ۶ ص ۳ و ۴. مسند ابن حنبل : ج ۵ ص ۸۷ - ۹۰. مسند أبى داوود : ج‏۲ ص‏۳۰۹ ح‏۴۲۸۰. صحيح ابن حبّان : ج‏۱۵ ص‏۴۴. المعجم الكبير : ج‏۲ ص‏۱۹۵ - ۲۳۲. تاريخ بغداد : ج‏۲ ص‏۱۲۴.

2.شرح السنّة : ج ۱۵ ص ۳۱.

3.سلسلة الأحاديث الصحيحة : ج ۱ ص ۶۵۱ ش ۳۷۶.

4.صحيح مسلم : ج‏۶ ص‏۳ و ۵.

5.صحيح البخارى : ج‏۸ ص‏۱۲۷.