۵ / ۹
پيام امام رضا عليه السلام به شيعيان
۱۰۰.الاختصاص :روى عن عبد العظيم. عن أبى الحسن الرضا عليه السلام. قال : يا عَبدَ العَظيمِ ! أبلِغ عَنّى أولِيائِى السَّلامَ وقُل لَهُم أن لا يَجعَلوا لِلشَّيطانِ عَلى أنفُسِهِم سَبيلًا. ومُرهُم بِالصِّدقِ فِى الحَديثِ وأداءِ الأَمانَةِ. ومُرهُم بِالسُّكوتِ وتَركِ الجِدالِ فيما لا يَعنيهِم. وإقبالِ بَعضِهِم عَلى بَعضٍ. وَالمُزاوَرَةِ ؛ فَإِنَّ فى ذلِكَ قُربَةً إلَيَّ. ولا يَشغَلوا۱ أنفُسَهُم بِتَمزيقِ بَعضِهِم بَعضاً، فَإِنّى آلَيتُ عَلى نَفسى أنَّهُ مَن فَعَلَ ذلِكَ وأسخَطَ وَلِيّاً مِن أولِيائى دَعَوتُ اللَّهَ لِيُعَذِّبَهُ فِى الدُّنيا أشَدَّ العَذابِ. وكانَ فِى الآخِرَةِ مِنَ الخاسِرينَ. وعَرِّفهُم أنَّ اللَّهَ قَد غَفَرَ لِمُحسِنِهِم وتَجاوَزَ عَن مُسيئِهِم. إلّا مَن أشرَكَ بِهِ أو آذى وَلِيّاً مِن أولِيائى. أو أضمَرَ لَهُ سوءاً ؛ فَإِنَّ اللَّهَ لا يَغفِرُ لَهُ حَتّى يَرجِعَ عَنهُ. فَإِن رَجَعَ وإلّا نُزِعَ روحُ الإيمانِ عَن قَلبِهِ وخَرَجَ عَن وَلايَتى. ولَم يَكُن لَه نَصيبٌ فى وَلايَتِنا. وأعوذُ بِاللَّهِ مِن ذلِكَ.۲
ترجمه
حضرت عبد العظيم عليه السلام : امام رضا عليه السلام۳ فرمود : «اى عبد العظيم! دوستان مرا از جانب من سلام برسان. و به آنان بگو : در دلهاى خود براى شيطان، راهى باز نكنند. و آنها را به راستگويى در گفتار و اداى امانت. و سكوت و ترك جدال در كارهاى بيهوده. و آمد و شد با يكديگر امر كن؛ چرا كه اين عمل آنها، موجب نزديكى به من مىشود. دوستان من نبايد اوقات خود را به دشمنى با يكديگر مشغول سازند. من با خويشتن پيمان بستهام كه هر كس مرتكب اين كار شود و يا يكى از دوستانم را مورد خشم قرار دهد. از خداوند بخواهم تا وى را در دنيا به سختترين عذاب گرفتار سازد. و در آخرت، از زيانكاران خواهند بود.
دوستان مرا متوجّه كن كه خداوند، نيكوكارانِ آنان را آمرزيده. و از بدكاران آنان در گذشته است. مگر كسانى كه به او شرك آوردهاند. و يا يكى از دوستان مرا رنجاندهاند. و يا در دل خود نسبت به وى كينه و دشمنى دارند. پروردگار از چنين شخصى نخواهد گذشت، مگر اين كه از نيّت خود باز گردد. اگر [از اين كار زشت خود] بر گشت [. مورد آمرزش خداوند قرار خواهد گرفت]، وگر نه، خداوند، روح ايمان را از دل او خارج خواهد ساخت. و از ولايت من نيز بيرون مىرود. و در دوستى ما اهل بيت هم بهرهاى نخواهد داشت. من به خدا از اين لغزش، پناه مىبرم».
1.فى المصدر : «يشتغلوا». و التصويب من بحار الأنوار.
2.الاختصاص : ص ۲۴۷. بحار الأنوار : ج ۷۱ ص ۲۳۰ ح ۲۷.
3.ر. ك : ص ۱۸ پانوشت شماره ۲.