۲ / ۷
گريه از بيم خدا
۴۱.الأمالى للصدوق :حدّثنا عليّ بن أحمد. قال : حدّثنا محمّد بن أبى عبد اللَّه الكوفي. عن سهل بن زياد الآدميّ. عن عبد العظيم بن عبد اللَّه الحسني. عن عليّ بن محمّد بن عليّ بن موسى بن جعفر بن محمّد بن عليّ بن الحسين بن عليّ بن أبى طالب عليهم السلام. قال : لَمّا كَلَّمَ اللَّهُعزّ وجلّ موسى بنَ عِمرانَ عليه السلام... قالَ : إلهى ! فَما جَزاءُ مَن دَمِعتَ عَيناهُ مِن خَشيَتِكَ ؟ قالَ : يا موسى ! أقِى وَجهَهُ مِن حَرِّ النّارِ. واُومِنُهُ يَومَ الفَزَعِ الأَكبَرِ.۱
ترجمه
حضرت عبد العظيم عليه السلام : امام هادى عليه السلام فرمود : «هنگامى كه خداوند با موسى بن عمران عليه السلام سخن مىگفت. موسى گفت : خدايا ! پاداش كسى كه از خوف تو گريه كند، چيست ؟ فرمود : اى موسى ! چهره او را از آتش، نگهدارى خواهم كرد و او را از وحشت روز قيامت، ايمن خواهم ساخت».
شرح
براى تبيين و تفسير مقصود از «بيم داشتن از خدا و گريستن از خوف او»، توجّه به اين نكات. ضرورى است :
۱. خداوند متعال، زيبايى و جمال مطلق است. بنا بر اين، موجودى ترسناك نيست؛ بلكه به عكس، زيبا و دوست داشتنى است. آنچه ترسناك است، مقام عدل خداوند و مجازات او در برابر كارهاى زشت و نارواست. از اين رو، قرآن، بهشت جاويد را از آنِ كسانى مىداند كه از مقام پروردگار خود بترسند.۲
1.الأمالى. صدوق : ص ۲۷۶ ح ۳۰۷. بحار الأنوار : ج ۹۰ ص ۳۲۸. نيز. ر. ك : همين كتاب : ح ۹۲.
2. ( وَ لِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ ؛ براى كسى كه از مقام پروردگار خود بترسد، دو بهشت است) (الرحمن : آيه ۶۱) و (ذَ لِكَ لِمَنْ خَافَ مَقَامِى وَ خَافَ وَعِيدِ ؛ اين [يارى الهى] براى كسى است كه از مقام من بترسد و از تهديد من بيم داشته باشد) (ابراهيم : آيه ۱۴).