۲۱۶۷
الصِّدِّيقُ۱
۱۰۳۵۵.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :علَيكُم بِالصِّدقِ ؛ فإنَّ الصِّدقَ يَهدِي إلى البِرِّ. و إنَّ البِرَّ يَهدِي إلى الجَنَّةِ. و ما يَزالُ الرَّجُلُ يَصدُقُ و يَتَحَرّى الصِّدقَ حتّى يُكتَبَ عندَ اللّه ِ صِدِّيقا.۲
۱۰۳۵۶.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :المَيِّتُ مِن شِيعَتِنا صِدِّيقٌ شَهيدٌ، صَدَّقَ بِأمرِنا. و أحَبَّ فِينا. و أبغَضَ فينا... قالَ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ : «و الذينَ آمَنوا بِاللّه ِ و رُسُلِهِ أُولئكَ هُمُ الصِّدِّيقُونَ و الشُّهداءُ عندَ رَبِّهِم» ۳.۴
۱۰۳۵۷.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :إنَّ الرَّجُلَ لَيَصدُقُ حتّى يَكتُبَهُ اللّه ُ صِدِّيقا.۵
۱۰۳۵۸.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :كُلُّ مُؤمِنٍ صِدِّيقٌ.۶
۲۱۶۷
صدّيق۷
۱۰۳۵۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بر شما باد راستى ؛ زيرا كه راستى به بِرّ۸ و نيكى رهنمون مى شود و بِرّ و نيكى به بهشت. آدمى چندان راست مى گويد و راستى مى جويد. تا آن كه نزد خداوند از صدّيقان قلمداد مى شود.
۱۰۳۵۶.امام على عليه السلام :شيعه ما اگر به مرگ طبيعى هم بميرد. صدّيق و شهيد است ؛ [زيرا ]امر ما (ولايت و امامت) را تصديق كرده و در راه ما دوستى و دشمنى ورزيده است... خداوند عزّ و جلّ مى فرمايد : «و كسانى كه به خدا و رسولان او ايمان آورده اند. همانان در نظر پروردگارشان صدّيق و شهيدند».
۱۰۳۵۷.امام باقر عليه السلام :آدمى آنقدر راستى را پى مى گيرد تا آن كه خداوند او را صِدّيق قلمداد مى كند.
1.قال أبو حامد : اعلم أنّ لفظ الصدق يستعمل في ستّة معانٍ : صدق في القول. و صدق في النيّة و الإرادة. و صدق في العزم. و صدق في الوفاء بالعزم. و صدق في العمل. و صدق في تحقيق مقامات الدين كلّها. فمن اتّصف بالصدق في جميع ذلك فهو صدّيق ؛ لأنّه مبالغة من الصدق.المحجّة البيضاء : ۸/۱۴۱.
2.كنز العمّال : ۶۸۶۱.
3.الحديد : ۱۹.
4.الخصال : ۶۳۶/۱.
5.الكافي : ۲/۱۰۵/۸.
6.الكافي : ۸/۳۶۵/۵۵۶.
7.ابو حامد غزّالى مى گويد : بدان كه كلمه راستى در شش معنا به كار مى رود : راستى در گفتار. راستى در نيّت و اراده. راستى در تصميم. راستى در به كار بستن تصميم. راستى در كردار و راستى در تحقق بخشيدن به همه مقامات دينى. بنا بر اين. هر كس راستى در همه اين موارد را دارا باشد. صدّيق است ؛ زيرا صدّيق صيغه مبالغه از صدق است.
8.در لسان العرب. ذيل همين حديث. درباره معناى برّ مى نويسد : علما در معناى برّ اختلاف كرده اند. بعضى آن را به معناى صلاح دانسته اند و بعضى به معناى خير. اما اين كلمه. همه اين معانى را در بردارد. بِرّ به معناى صدق و طاعت و تقوى و خير دنيا و آخرت نيز آمده است ـ م.